38 weken en 2 strippogingen

Hier weer even een update na de ellendige blog van vorige week.

Het gaat nu gelukkig iets beter. De pleister heeft me het weekend best goed geholpen. De pijn was niet verdwenen maar het werd wel behoorlijk naar de achtergrond geduwd. Ik heb er wel flink wat bijwerkingen van gehad, heel suf en duizelig en misselijk.

Op maandagmorgen werd het zelfs zo erg dat ik ervan heb moeten spugen. De beweging die je lichaam maakt als je moet spugen is natuurlijk ook weer alles behalve goed voor de pijnlijke spieren in bij mijn ribben dus daarna ook weer meer pijn. Ook was ik 1.5 kg afgevallen in 1 week dus na overleg met de huisarts moeten stoppen met de pleister. Ik moest even aankijken hoe het gaat, anders mocht ik nog andere pijnstilling krijgen.

Ik heb het maar zo gelaten, nu de pleister eraf is, is de pijn wel weer scherper aanwezig maar met paracetamol gaan de scherpe randjes er wel van af. Ik heb al zoveel rotzooi in mijn lijf gehad deze zwangerschap en daarbij ben ik ook nog steeds misselijk elke dag, dat ik nog meer medicatie liever vermijdt als het echt niet nodig is.

Maandagochtend ook na de VK geweest, en ze heeft voor de eerste keer  geprobeerd te strippen. De BM-hals was half verkort, ongeveer nog 1-2 cm over. En er was 1 cm onsluiting. Baby lag wel lekker laag, maar dat hadden we zelf ook al gezien, buik is opeens naar onder gevallen. Ze is er niet helemaal goed bijgekomen dus ze heeft wel wat gefriemeld maar niet helemaal zoals het moet. Woensdagochtend weer terug als het niks zou uithalen..

Gisterochtend dus weer terug gegaan voor poging 2, maar helaas lag de bm-hals naar achter gekanteld dus ze moest een bochtje om om erbij te komen. Ze had in principe wel kunnen strippen maar dan had ze het toch een beetje moeten forceren en dat deed ze liever niet. Ze zei namelijk dat als de bevalling daardoor op gang zou komen, het waarschijnlijk zwaarder zou worden dan nodig was. En aangezien mijn lichaam en de baby er wel klaar voor zijn, denkt ze dat het veel makkelijker en sneller gaat als het gewoon uit zichzelf begint, hopelijk zo makkelijk dat het weer thuis kan

Bij Milan was het precies hetzelfde, toen heeft ze met 38+3 gevoeld op mijn verzoek ivm veel harde buiken, en toen zat ik zelfs nog potdicht. Met 38+6 heeft het toen toch uit zichzelf doorgezet en nog snel gegaan ook. Dus ik wacht maar weer rustig af en hoop dat het nu niet meer te lang duurt. Ik wil gewoon echt graag weer eens pijnvrij zijn, want dit is niet meer zo leuk.

Ik heb ook heel veel voorweeën, op sommige momenten heel erg pijnlijk en dan denk ik dat het door gaat zetten maar helaas zakt het elke toch weer af. Ik weet niet of het dan toch alleen maar voorweeën zijn of dat ik het zelf uit angst en zenuwen tegen hou, want echt zin om te bevallen... nee ;-)

Hopelijk is de volgende blog mijn bevallingsblog!!