Bevallingsverhaal en de eerste dagen

Eindelijk even tijd om mijn verhaal te vertellen!

Vorige week na mijn laatste blog nog best rustig geweest.

De nacht van maandag op dinsdag hebben vriendlief en ik de onmogelijke taak volbracht om ff te stoeien in de hoop dat we iets in gang zouden zetten haha! Ennn.. Dat deed het!

We zijn rond 24.00 uur naar bed gegaan en ik werd ‘snachts om 02.30 uur wakker van de eerste wee. En jip.. die herken je weer uit duizenden. Alleen nog niet echt heel sterk , en ik ben ook weer meteen in slaap gevallen tot ik wakker werd van de volgende, om ongeveer 04.00 uur. Dus heeeel langzaam begon er iets op gang te komen. Bjorn moest om 6 uur op om te werken en toen ben ik ook wakker geworden en gezegd dat hij een beetje zijn telefoon in de gaten moest houden die dag.

In de ochtend een beetje zo verder gegaan, nog even in bad gelegen en ook daar zakte het niet echt mee weg maar zette het ook niet echt mee door. Om 09.30 zijn mijn ouders gekomen en ben ik samen met mijn moeder naar de controle afspraak bij de vk gegaan. In de wachtkamer nog weeën gehad maar toen ik bij haar zat uiteraard niet. Wel aangegeven dat het rommelde en dat ik zeker wist dat het weeën waren maar toen ze voelde zei dat ze bijna zeker wist dat het nog niet ging gebeuren en dat ze de ochtend erna wel bij ons langs zou komen om te kijken of er verandering was. Ik heb nog gezegd dat ik dacht dat ik die ochtend erna niet zou halen maar t was een beetje wel/niet spelletje dus ik heb het maar erbij gelaten.

Bij de bevalling van Rowan ging dat namelijk ook zo, (wel een andere vk toen) dat ik haar belde dat ik weeën had en dat zij kwam kijken en zei dat ik absoluut dat weekend nog niet zou bevallen (zag ze dat aan mijn neus ofzo?) en dat we die maandag erna inleiding zouden bespreken. Ze was toen nog geen 2 uurtjes weg en toen braken mijn vliezen. Dus dacht ik maar ‘ik weet wel wat ik voel na 2 bevallingen, als het doorzet bel ik wel’. Ik zou dan alleen niet haar hebben voor de bevalling want de andere vk had dienst. En ik heb nog steeds een beetje het idee dat ze daarom zo deed, omdat zij graag na de vorige (mooie!) bevalling het dit keer ook wilde doen.. Maar dit allemaal even terzijde.

Terug in de auto kreeg ik meteen weer een wee en thuis is dat de rest van de middag een beetje zo door gemodderd. Soms leek er regelmaat in te komen ongeveer elke 20 minuten maar nadat ik even op bed had gelegen smiddags zakte het ook weer af.

Omdat ik het gevoel had dat het ook niet echt wilde doorzetten omdat ik de kids thuis had en me niet kon concentreren daardoor, heb ik Rowan door mijn ouders laten ophalen om een nachtje daar te gaan slapen (mijn ouders waren dus de enige die wisten dat er flink wat rommelde, voor de rest wilden we het geheim houden dit keer) en Milan door mijn schoonmoeder laten ophalen, die gelukkig niks gemerkt heeft.

Bjorn en ik hebben vrij laat gegeten, rond 19.00 uur, en ik merkte dat dat al geen goed idee was, werd erg misselijk van het eten en kreeg tussendoor al wat fellere weeën, heb Bjorn toen voor het eerst gevraagd om tijdens een wee over mijn onderrug te wrijven om de druk wat te verminderen.

Hij is na het eten nog ff snel in bad gegaan en ik ben mee gegaan naar de badkamer omdat ik niet alleen wilde zijn. Daar heb ik nog een paar weeën op de vloer opgevangen en toen ging het eigenlijk opeens heel erg snel. Elke 5 minuten kwam er een en het zette het eindelijk goed door en deed veel pijn. Zoveel pijn dat ik om 20.00 uur de vk heb gebeld omdat ze niet kreeg weg gezucht en zij was binnen 5 minuten bij ons. Helaas, het oordeel was 2 cm. Dat was al een flinke domper, maar met in mijn achterhoofd dat dat ook bij Milan de eerste keer voelen zo was en na 3 kwartier al 5 cm, had ik nog goede hoop haha.

We hebben besloten om nog een uurtje naar beneden te gaan, dan zou ze nog eens voelen en als er dan niks was veranderd zouden we even overleggen wat er zou gebeuren. Eenmaal beneden ging het nog sneller, de weeën kwamen elke 3 minuten en het brandde flink in de onderrug en buik. Na een half uur, om 20.30 ben ik gaan huilen en heb ik gezegd dat ik het niet meer hield dus zijn we nog eens gaan kijken. 3 centimeter en nog steeds een rand baarmoederhals. Ik dacht dat ik gek werd en toen ben ik ook een beetje in paniek geraakt. Ik wilde thuis bevallen maar ik kon niet meer, heb gezegd dat ik naar het ziekenhuis wilde voor een ruggenprik en niks wat zij zei kon me daar nog van af praten. Ze wilde proberen om in bad te gaan en daarna de vliezen te breken maar het was echt tegen dovemansoren. Ik was totaal de controle kwijt en die mooie thuisbevalling kon me gestolen worden op dat moment.

We zijn dus heel snel vertrokken, nog even wat laatste dingetjes (achteraf nog een hoop vergeten haha, zoals mijn oplader grr dus de dag erna pas weer mijn telefoon aan kunnen zetten en ongeveer 50 berichten in 30 whatsapp gesprekken maarja, op die manier heb ik me wel volledig op Luca kunnen concentreren en ben ik nergens anders mee bezig geweest en lekker beetje in een bubbeltje geleefd voordat de gekte weer begon) in de ziekenhuistas gegooid want ze wilde niet te lang wachten omdat ze bang was dat ik net zo snel als vorige keer zou ontsluiten en dat ik in de auto zou bevallen. De autorit was wel echt een hel, we moesten ongeveer 15/20 minuten rijden en in de auto kwamen de weeën elke 2 minuten. Ik weet nog dat ik op de klok keek elke keer.. 20:46 zaten we in de auto en kreeg ik een wee, daarna 20:48, 20:50, 20:52, 20:54 etc, tot we in het ziekenhuis kwamen. Ik ben met de vk mee gereden en Bjorn is er met een rotvaart achteraan gereden, die was bang dat hij het zou missen, cherm haha!

21:00 uur waren we dus in het ziekenhuis en daar had ik 4 cm.

Hoewel dat toen voelde alsof er echt NIKS gebeurd was, bedenk ik me achteraf dat ik toch nog 2 cm in 1 uur erbij heb gekregen, niet eens echt heel weinig haha. De weeën waren gewoon echt niet te houden en vanaf toen heb ik veel gehuild ook. Ik ben toen in een weeënstorm terecht gekomen en de weeën kwamen elke minuut. Soms zat er zelf niet eens een minuut tussen, ik kreeg amper tijd om tussendoor adem te halen. Ik moest eerst een half uur aan de CTG voordat ik een ruggenprik mocht en ik heb ik alle talen en tonen gesmeekt (en 1 keer zelfs gescholden) om een vorm van pijnstilling, maakte me werkelijk niet meer uit welke vorm van pijnstilling.

De vk heeft rond 21.45 uur mijn vliezen gebroken en toen had ik 6 cm. Daarna werden de weeën er natuurlijk niet minder op. De druk was wel een beetje eraf, maar het brandde wel meer. Na 5 minuten heeft de arts ook nog eens gevoeld en toen had ik 8 cm ontsluiting.

Ze hebben me toen snel nog even aangesloten aan een pomp met pijnstilling die ik zelf via het infuus moest toedienen dmv een knopje. Hoewel ik wist dat er een doseringssysteem op zat heb ik toch als een gek op dat knopje geduwd hihi, om er maar zoveel mogelijk uit te krijgen. Ik moest op het laatst nog even op mijn zij gaan liggen omdat Luca het een beetje moeilijk kreeg en ik moest ook tussen de weeën door goed diep in en uit ademen om hem zoveel mogelijk lucht te geven. Toen ik net op mijn zij lag kreeg ik persdrang en mocht ik mee duwen. Ik moest toen weer terug op mijn rug en om 22.06 mocht ik persen. Ik heb 1 keer geperst en toen zei ze dat ik moest zuchten. Ik voelde wel dat er iets uitkwam maar had totaal niet het besef dat dat zijn hoofdje al was. Totdat ze zei dat ik mijn ogen open moest doen en nog eens zachtjes moest duwen voor de rest van het lichaam. Ons lieve mannetje is om 22.08 geboren, dat is zelfs voor mij een record haha, bij Rowan heb ik 18 minuten geperst en bij Milan 5 minuten.

Toen hij eruit kwam was meteen duidelijk waarom ik dat gedeelte amper heb gevoeld, hij was echt heel erg klein! Gelukkig huilde hij wel meteen. In tegenstelling tot de andere bevallingen waarna ik echt wel even bij moest komen en misschien zelfs een beetje in shock was de minuten nadat ze eruit waren, was ik nu echt meteen zo blij en opgelucht dat ik zowaar eens lachend op de foto sta hihi. Alle afgrijselijke pijn van een paar minuten daarvoor op slag vergeten. Na 7 minuten is ook de placenta zonder problemen geboren.

Luca woog 2645 gram en was 47 cm. Zijn hoofdomtrek was 32.5. Nog kleiner dan de eerste 2. Onnodig om te zeggen dat ik dus ook geen hechtingen nodig had ;) De kinderarts is komen kijken naar hem ivm zijn gewicht en helaas werd toen besloten dat we minimaal 24 uur moesten blijven en Luca 5 keer geprikt moest worden op zijn suikerwaardes. We hebben hem aangelegd en hij heeft meteen heel goed gedronken, hij heeft zelfs meteen mijn tepels kapot gezogen, de kleine piranha!

Ik ben gaan douchen (tussendoor appjes en foto’s sturen naar verbaasde familie en vrienden) en daarna zijn we om 24.00 uur naar de kraamafdeling gegaan. Daar hebben we nog even bezoek gehad van ouders en zussen en uiteindelijk is Bjorn ook om 03.00 uur even naar huis gegaan om een paar uurtjes te slapen en was ik alleen met Luca. Hoe moe mijn lichaam ook was, mijn hersentjes draaiden overuren en ik heb hem lekker bij me gepakt en de hele nacht alleen maar naar hem gestaard en de uren daarvoor overdacht. Wat is het achteraf toch weer snel gegaan. 3 uurtjes nadat we nog gezellig aan het avondeten zaten, 2 uurtjes nadat ik de verloskundige voor het eerst belde, en 1 uurtje nadat we in het ziekenhuis aankwamen is onze prachtige zoon geboren!

Hij deed het heel goed de dag erna en de eerste 4 metingen waren prima. De laatste meting, vlak voordat we naar huis mochten, was 2,4 terwijl ze willen dat het boven de 2,5 is. Wij ontzettend balen dus. En dat eigenlijk alleen maar omdat ze hem persee bijvoedingen wilden geven en dit dus ook echt erin hebben gepropt terwijl hij duidelijk aangaf genoeg te hebben en dus al zijn melkje weer uit spuugde vlak voor de meting.

Maar ze wilden er niks van horen en nog een meting doen om 22.30 en om 01.30. Als deze metingen wel goed waren mochten we de ochtend erna naar huis. We waren het zo zat daar met hun geprikt en gedwongen bijvoeden door een spuit in zijn mondje dat we hebben gezegd dat we diezelfde nacht nog naar huis zouden gaan als de meting goed was. Ze hebben wel gezegd dat dat niet hun beleid was maar dat ze ons niet konden tegen houden. De metingen erna waren uiteraard prima want hij had niet meer gespuugd (4,4 en 3,3) dus Bjorn is ons om 02.00 uur komen halen en om 02.30 waren we thuis. Heerlijk mijn eigen bed in naast mijn lieverd met ons pasgeboren ventje. Best een emo moment, we hadden elkaar erg gemist.

Nu zijn we dus 3 daagjes thuis en zitten we nog lekker in onze kraamweek. Rowan en Milan zijn lief voor hun broertje, Milan likt hem de hele tijd haha, gekke druif. Hij is wel erg opstandig en huilt en stampt en stiert veel maar dat is ook wel te verwachten op die leeftijd met zoveel veranderingen. Onze kraamhulp is een super lieve meid van onze leeftijd die zelf ook een kindje heeft van 2. Ze doet veel in het huishouden en met de kids, en voelt precies aan wat we wel en niet fijn vinden.

Ik ben helaas gestopt met de borstvoeding. Hij is zo klein (nu 2580 gram) dat hij erg veel moeite moet doen om te drinken aan de borst. Hij hapt wel aan en zuigt ff heel hard, waardoor ik bij beide borsten al tepelkloven had, maar dan was hij ook snel weer te moe om door te drinken. Dus in het ziekenhuis elke keer erna kolven en hier thuis nog doorgegaan met bijvoeden met de spuit. Het was een behoorlijk gedoe met die andere 2 die er ook nog omheen renden en ik zat op een gegeven moment alleen maar te huilen met voeden. Hij krijgt nu zijn flesjes en drinkt ongeveer 50/60 per keer, daar doet hij het goed op! Dit was mijn (lange) verhaal, hieronder nog wat foto’s en dan ga ik snel naar bedje met mijn prins!