Geluk!
Steeds vaker dringt het tot me door.
Ik ben gelukkig!
Na jarenlang geworsteld te hebben met anorexia, verschillende klinieken, ziekenhuizen en onafgemaakte behandelingen is het keerpunt gekomen toen ik zwanger was van mijn oudste.
Maar gelukkig? Nee, dat was ik toen niet.
Ik was dolblij met hem. We waren een twee-eenheid. Maar toch voelde het niet compleet.
Ik was alleen, deed het alleen... er was geen papa voor mijn kleine man.
Maar dat gunde ik hem zo.
Toen hij 8 maanden was kwamen papa en mama weer samen. We werden weer verliefd op elkaar.
En al gauw werd de liefde beloond met een nieuwe zwangerschap.
We besloten te gaan samenwonen en alles samen te doen.
De opvoeding van de oudste, de zwangerschap, het huishouden... het leven!
En 3 weken geleden samen de bevalling!
Nu zijn we een vier-eenheid!
Alles gaat goed! Ik ben zielsgelukkig met mijn 3 mannen.
Ik kan geen maatje 34 meer aan en mijn lichaam is niet meer zo strak.
Ik heb nu een gezond gewicht en voel me beter dan ooit.
Geluk? Ja dat heb ik gevonden! Eindelijk!
reacties (0)