Week 7

Vandaag al weer ruim 7 weken zwanger..wat gaat de tijd toch snel maar ook tergend langzaam. Deze 7 weken zijn best snel voorbij gegaan, maar de dagen die ik aftel naar de 1e echo willen maar niet opschieten. Mag de 18e eindelijk die ukkepuk gaan bekijken en hopelijk ook beluisteren...vind dat zo spannend.

Hebben vorige week ook mijn schoonouders verteld dat ik zwanger ben. Ze waren natuurlijk allebij super blij. Mijn schoonmoeder is altijd enorm enthousiast en een enorme flapuit, gelukkig kan ze wel geheimen bewaren. Die vond het dan ook helemaal geweldig. Omdat mijn schoonouders gescheiden zijn en niet echt contact meer hebben met elkaar, hebben we het ze appart verteld. Daardoor had mijn schoonmoeder helaas ook niemand om het feestje mee te vieren....dachten wij. Belt een uurtje nadat we thuis zijn gekomen mijn moeder op met de mededeling dat schoonma echt door het dolle is. Die had dus gelijk, nog voor we de straat bij haar uit waren, naar mijn moeder gebeld want ze moest het aan iemand kwijt...

Schoonpa reageerde wat matter. Nu is hij nooit heel erg uitgesproken entousiast, dus het feit dat ie gedurende het eten 3 keer zat te mompelen dat ie opa werd was wel een teken dat ook hij het heel erg leuk vind....gelukkig maar.

Merk deze week wel dat mijn werk me steeds zwaarder gaat vallen. Ik werk als fysiotherapeut in een verpleeg en revalidatie huis. De gemiddelde leeftijd van onze patienten is boven de 75, en dat is dus veel til en sjouw werk. Nu ben ik gelukkig nog absoluut niet misselijk maar heb voor mijn gevoel wel de conditie van een van mijn patienten. Ik ben niet vooruit te branden en als ik dan iets doe dan zie ik vlekken en gaat alles tollen. Na een dag werken val ik thuis gelijk in slaap en donderdags, mijn vrije dag, lukt het me zelfs helemaal niet meer om uit bed te komen en iets te doen.

Niet echt ideaal dus als je op je werk de hele dag lichamelijk actief aan het oefenen bent met mensen. Hier baal ik wel van, want krijgt dan toch een beetje scheve blikken als je opeens veel minder hard werkt dan je collega's en ze weten niet wat de rede is. En zelf baal ik er ook van want ik wil het beste voor de kleine ukkepuk maar ook voor mij, en mijn lichaam roept me nu constant terug.

Na overleg met huisarts, verloskundige en mijn vriend hebben we dan ook beloten dat ik het deze week toch maar vast op mijn werk moet gaan vertellen. Zelf vind ik dat best moeilijk want er is natuurlijk nog geen hele zekerheid, maar ja. De VK zei ook nog dat als het dan toch nog mis gaat het misschien ook wel fijn kan zijn als je collega's al op de hoogte zijn. Ze snappen dan in elk geval waarom je dan tijdelijk niet in zo'n best humeur bent.....daar zit ook wat in. De huisarts gaf ook aan dat dit een van de risico's is van het werken in de gezondheidszorg. Dus ik moet er maar aan geloven.

Heb dus besloten om maandag mijn directe collega's en manager in te lichten, en dan maar kijken wat er te regelen valt. Op dit moment gaat mijn gezondheid en zeker ook die van de ukkepuk voor alles en iedereen.

Zo dit was weer mijn hele inspanning voor vandaag, ga nu weer op de bank uitrusten....

liefs Renske

177 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • angellief

    Kop op die leuke reactie's komen wel nu lekker aan jezelf en kindje denken;)...Xx

  • Houkje

    Wel zo verstandig om het dan te vertellen, dan kunnen ze je minder actieve houding tenminste begrijpen. Veel succes komende week. Ook mooi dat je schoonouders blij zijn met het nieuws.

  • Javian

    Zo kan je hopelijk wel wat meer begrip krijgen van collega's als je een tikkie terug doet..En op naar de leuke reacties!! Xxx

  • sientjem

    Zet hem op Renske! Op veel leuk reacties!!!

  • lilou84

    Renske, het zal echt een opluchting zijn als je het hebt verteld! Je hoeft je dan nl niet beter voor te doen dan je je voelt op dat moment. Ik weet hoe zwaar het is in de gezondheidszorg dus snap precies je obstakels en dat de hele dag door..Ik hoop dat ze snel iets kunnen bedenken waardoor je een beetje ontlast kan worden. Maar het zal vast en zeker goedkomen!! Ik merk dat het altijd wel wat vroeger wordt verteld in de gezondheidszorg gezien de risico's en het zware werk.

  • phoebe

    Gezondheidszorg is toch een heel zwaar beroep en zeker als je zwanger bent. Logisch dat je voor jou gezondheid kiest en dat van de kleine!
    Ben benieuwd hoe ze gaan reageren en of er snel een oplossing komt!
    Moeders reageren altijd wat uitbundiger dan vaders. Dat weet ik nog van onze 1e zwangerschap.
    Mijn schoonouders komen morgen op de thee.....we willen het niet gaan vertellen, maar je weet natuurlijk nooit hoe de dag gaat lopen. Hun dochter weet sinds vrijdag dat ze zwanger is (IVF) en ik vind dat ze daar eerst maar even van moeten genieten.
    We hebben een t-shirt besteld voor ons zoontje Tygo met een lekkere standaard tekst: Ik ben stoer, Ik word grote broer! Als het goed is word dit shirt aankomende week bezorgd.
    Nog eventjes en dan....mag je de kleine uk lekker op de echo bekijken...daar tellen wij ook naar af!

  • mamawendy2010

    Vervelend he, zwaar werk doen en zwanger zijn! Ik sta voor de klas; groep 3. Gelukkig had ik deze week vakantie maar ik ga het ook maar vertellen (als de echo van maandag goed is).
    Nou, goed dat je voor jezelf en de baby opkomt. Soms moet je prioriteiten stellen he! Alleen best lastig als je je normaal wel altijd voor 1000% inzet! Nu kunnen ze tenminste rekening met je houden en voel je je niet schuldig! :) Komt helemaal goed! Succes ermee!