Opa laat ons schrikken

Gister begon zo mooi, met het mooie kloppen van het hartje van onze kleine...Helaas was dit niet het enige hart wat wij gister te horen kregen. na 's ochtend gezellig bij paps en mams op de koffie te zijn geweest leek alles nog goed te gaan. Maar toen ik net thuis was belde mijn moeder. Ze zat met paps bij de huisarts, te wachten op de ambulance want paps had een hartaanval.

Nu heeft hij dit al eerder gehad en gaf hij zelf gelukkig al aan dat deze veel minder pijnlijk was...toch is het weer schrikken. Dus ik als een gek in de auto mams op gehaald en achter de ambulance aan gegaan naar het ziekenhuis. Toen we daar aankwamen kan paps alweer terug van de dotterkamer en had ie alweer praatjes voor 10. En natuurlijk wist hij ook alles alweer beter dan de artsen...want ja hij had het al eerder meegemaakt.

Dus eerst 's ochtends opgelucht naar een hartslag van 160 slagen per minuut geluisterd, en 's middags net zo opgelucht naar een hartslag van 50 slagen per minuut...en ze zijn me beide even dierbaar en vind ze allebei net zo mooi klinken....en gelukkig kloppen ze nog steeds zoals het moet....het gaat dus weer goed met paps...morgen mag ie alweer naar huis. Gelukkig maar want ik kan hem absoluut niet missen...en die kleine kan zn opa ook niet missen. Kan toch niet dat die zijn/haar opa nooit zo hebben leren kennen.

Meiden ik moest dit even kwijt en van me afschrijven...maar echt alles gaat weer goed hier!!!!

fijn weekend allemaal!!!!!