Al weer ruim 14 weken

Deze week was een week van uitersten. Maandag was echt een hele bizarre dag waarin leven en dood wel heel erg dicht bij elkaar kwamen.

Het begon 's ochtends allemaal heel erg leuk, een vriendin/collega vertelde dat ook zij zwanger is. Ze is precies een week verder dan ik en heeft al die tijd haar mond kunnen houden. Vond omdat het mijn eerste is dat het even mijn feestje was en zij het eerst aan haar zoontje wilde vertellen en dan pas aan de rest. Super luek nieuws natuurlijk, zeker ook omdat wij buiten het werk ook best veel met elkaar omgaan...gaan er dus nu echt samen tegenaan. De strijd is begonnen wie het eerste bevalt en het dikst zal worden.

Het feestje werd echter later op de dag ruw verstoord. Een andere collega (net 33)van ons is al sinds juni vorig jaar de strijd aan het aangaan met borstkanker. Dit ontdekte ze helaas pas in een vrij laat stadium doordat ze in januari is bevallen van haar dochtertje, en ja dan doen je borsten raar dus een knobbeltje extra valt niet echt op. Maar de vooruitzichten waren gunstig en ze had er zelf de volste vertrouwen in. Eind januari was ze klaar met alle behandelingen en zag alles er goed uit. Ze kon echt weer gaan genieten van haar gezin met man en 2 dochters (van 1 en 5) en wilde ook weer voorzichtig gaan werken.....Tot vorige week. Ze voelde weer een knobbeltje en is met spoed onderzocht. En zo hoopvol als ze altijd was, zo slecht werd nu in een keer de prognose. De kanker is terug en de artsen kunnen niets meer doen behalve tijd winnen en het onvermijdelijke zo lang mogelijk uitstellen...

Daar ging onze vreugde, want man komt zo'n klap aan. Zeker als je zelf net zwanger bent of al kinderen hebt. Moet er niet aan denken dat je je kinderen nooit zal zien opgroeien. Het was echt een hele dubbele dag. Blij dat jezelf en je vriendin zwanger zijn, en ondertussen hondsberoerd omdat je weet dat je andere collega afscheid moet gaan nemen van iedereen die haar lief is. Hopelijk is haar nog een hele mooie en goede tijd gegund.Rest van de week hebben we ons met zn allen op het werk schuldig gevoeld omdat ons leven zo gewoon doorgaat, dat we het zelfs af en toe even vergaten.

Hier thuis gaat verder alles zo zijn gangetje. Heb alleen de laatset dagen enorme jeuk aan mijn buik. Toch maar even mee naard e huisarts gegaan want krabte mezelf helemaal open. Heerlijk 2 zalfjes meegekregen die gelukkig goed werken, dus kom nu de dagen en nachten weer redelijk jeuk vrij door. Krab mezelf tenminste al 2 dagen niet meer open. Verder hebben we vandaag de grote opruim woede door het huis laten gaan. Toekomstige babykamer, nu nog rommelkamer, is doorgespit van welke rotzooi er nu nog allemaal in opgeslagen staat. De helft daarvan weggegooid en de helft moeten we nu nog een ander plekje voor gaan zoeken. Moeten echt goed gaan opruimen want willen alle vloeren op de boven verdieping gaan vervangen en dat gaat het makkelijkst als er zo min mogelijk opstaat. Dat waren dus weer 2 ritten naar het grofvuil en nog is niet alles weg. Wat kan je in korte tijd toch een boel zooi verzamelen. Na de kamers was de tuin aan de beurt....ook die is nu klaar voor de mooie dagen, tenminste de tegels zijn schoon. Nu moeten de planten er nog in, dat staat voor morgen op de planning.

Zo dat was het weer even voor deze week. Vind dat ik weer genoeg heb meegemaakt en ga nu lekker genieten van een rustig vrij avondje op de bank.

liefs Renske