Daan geboren

We hebben een zoon: DAAN!!!!!!!

Na een week in het ziekenhuis te hebben gelegen ivm gebroken vliezen bij 33 wkn +1, mocht ik woensdag naar huis om de bevalling af te wachten. De hoop was dat dat nog wel even zou duren, maar helaas. Ons mannetje dacht daar anders over. De volgende ochtend al begonnen de weeen en konden wij weer terug naar het ziekenhuis. Dit was ondertussen een aardig vertrouwde omgeveing geworden, dus voelde daardoor best goed om terug te zijn.

Gedurende de ochtend werder de weeen steeds heftiger, helaas rugweeen, geen idee hoe je die op moet vangen....nog steeds niet. Mijn man heeft echt met al zn kracht steeds tegen mijn rug moeten duwen, dat hielp wel iets, maar bij lange na niet genoeg. Om 14.00 werd ik redelijk wanhopig, ik hield het echt niet meer uit, maar ja omdat mijn vliezen al waren gebroken wilde ze geen inwendig onderzoek doen. Alleen evt met de eendebek...ik vond alles goed op dat moment als er maar wat aan die pijn gedaan kon worden. Helaas was er nog niets te zien, verloskundige gokte op 1a2cm ontsluiting......dus kon nog alle kanten op. Kon zelfs weer afzwakken, en kon daardoor dus ook geen ruggeprik krijgen..die wilde ik op dat moment zo graag. Gelukkig konden ze me wel iets anders geven, een pijnstillende injectie in mijn been. Daar werd ik een beetje crocky van maar haalde ook de ergste pieken van de weeen. Hierdoor nog 2 uur redelijk door kunnen komen en een beetje bij kunnen komen.

Om 16.00 veranderde de weeen opeens en sloegen ze over naar mijn buik en had ik opeens ook hele erge pers drang. Gelukkig stond de verloskundige binnen 2 minuten naast mijn bed. Ik bleek ineens volledige ontsluiting te hebben en ze kon het koppie van Daan al zien.....ik mocht dus gaan persen! Wat een verademing. Na 6 keer persen in 25 minuten was daar om 16.25uur onze geweldige zoon.

Daan deed het gelijk fantastisch, hij kwam krijsend ter wereld en scoorde meteen zn eerste 10. Omdat hij het zo goed deed mocht pappa alsnog zn navelstreng doorknippen en mocht hij ook nog even op de borst blijven liggen voor hij mee moest met de kinderarts. Dus manlief en kind gingen er na 10 minuten vandoor, en ik bleef achter met de vk. Na 5 minuten ook de placenta geboren, en toen kon er gehecht gaan worden. Ze had mij als voorzorg ingeknipt om de geboorte voor Daan zo makkelijk mogelijk te maken. Omdat hij zo veel te vroeg is wilde ze niet dat hij ook maar ergens een remming tegen kwam.

Toen dit alles achter de rug was, was manlief helaas nog steeds niet terug....die was aan het genieten van zijn zoon. Is voor hem natuurlijk alleen maar luek, maar niet goed voor de zenuwen van moeders. Dus ik gelijk terwijl ik daar lag te wachten mijn moeder gebeld...die alleen maar kon huilen. daarna heerlijk met hulp van de verzorging gedouched, en toen mocht ook mamma bij Daan gaan kijken. Wat een super mooi mannetje hebben wij (zeggen natuurlijk alle ouders), met zn mutsje op is het net een kaboutertje, dus zo noemen we hem nu ook al.

Na 2 dagen samen in het ziekenhuis te hebben mogen liggen mocht ik vandaag weer naar huis. Helaas dus nog even zonder Daan, want die moet minimaal 2 weekjes blijven. Hij is ondertussen wel al uit de couveuze en doet het echt super goed. Hij doet het beter dan iedereen had verwacht met deze termijn. Hij drinkt al zelfstandig en houdt ook al zn temperatuur op orde...wij zijn zo trots op hem.

Nu ga ik lekker naar bed, en genieten van het enige voordeel dat er is dat daan nog in het zkh ligt....geen gebroken nachten. Ik ga even wat slaap inhalen en voorlsapen zodat ik weer helemala fit ben als Daan thuis komt.

Liefs Renske