Het is weer eens tijd...

....voor een update blog. Vandaag 34.3 weken zwanger...voor mij een nieuw record. Daan zou nu al 2 dagen oud zijn geweest, maar zijn kleine zus heeft gelukkig nog geen zin om er uit te komen.

Zijn wel spannende weken geweest de laatste. Denkt toch steeds terug aan de vorige zwangerschap en bevalling. Dus de nacht dat bij Daan de vliezen braken ook nu de hele nacht wakker gelegen en elk rare beweginkje in mijn buik gevoeld. Maar gelukkig bleef deze keer alles heel en zit d ekleine meid er dus nog steeds.

Wel 3 weken geleden opeens een veel te hoge bloeddruk, waarschijnlijk toch door de spanning. Dus weer helemaal binnenste buiten gekeerd in het ziekenhuis door de gyn. Maar terwijl we daar waren begon het alweer te zakken, en nu is mijn bloedruk lager dan ooit. Wel van de gyn en vk gelijk moeten stoppen met werken, ook omdat ik aangaf regelmatig last te hebben van harde buiken, en ze absoluut geen risico willen nemen na mijn vorige bevalling met 34 weken. Ten minste ik mocht nog wel werken maar dan niet meer tillen en bukken....en ja dat gaat dus niet als je werkt als fysiotherpeut....Heb daardoor wel heerlijk van het de mooie dagen kunnen genieten.

En geniet nu nog steeds van mijn vrije dagen. Heb ik ten tijden van de zwangerschap van Daan nooit kunnen doen, Daan was al geboren voor mijn verlof inging, dus hele nieuwe ervaring voor mij. Snap nu helemaal wat mensen bedoelen als ze zeggen dat het wachten zo lang duurt. Heb ik bij Daan niet hoeven doen, maar nu dus wel. En ik weet dat ze beter echt nog even moet blijven zitten....maar ben zo nieuwsgierig....

Volgende week gelukkig weer een echo, kunnen we haar weer even bekijken. Bij laatste comtrolle lag de kleine meid nog steeds is stuit...ligt ze al weken. Dus volgende week kijken of ze nog zo ligt en als dat zo is door naar de gyn. Ik weet eigenlijk al zeker dat er aan haar ligging niks meer gaat veranderen. Ze ligt al weken zo, en ook ikzelf en Daan lagen in stuit. Schijnt te maken te hebben met de vorm van je bekken en die is erfelijk, dus ook de vk heeft haar twijfels. We gaan het volgende week horen. Mischien gebeurd er een wonder en anders moeten we gaan nadenken over een eventuele keizersnede...ach ja als de kleine meid er maar gezond en wel uitkomt.

Met Daan gaat het ondertussen prima, hij is alweer 19maanden. Sinds 3 weken heeft hij het lopen ontdekt en doet dat nu al alsof hij nooit wat anders heeft gedaan. Zo leuk om te zien, het is daardoor ook gelijk een heel ander mannetje geworden, is echt baby-af en een eigenwijze dreumes. Daan zijn we ook al flink aan het voorbereiden op de komst van de beebee zoals hij het zegt. Hij heeft sinds kort zijn eigen beebee, een oude babypop van mij. En die krijgt regelmatig kusjes en de fles, helaas wordt er ook heerlijk mee gegooid en over heen gelopen...dat moeten we dus nog even afleren. Hij weet al dat de beebee in de buik van mamma zit, en daar moet hij dan ook regelmatig even naar kijken en aaien. Ook van de wieg die klaar staat in zijn oude kamertje weet hij dat die voor de beebee is. Hij wijst hem elke dag even aan met de woorden: bedjs beebee. Verder is meneertje nog steeds stront jaloers en plakt hij als een hardnekkig stukje kauwgom aan mij vast. Hopelijk wordt dat de komende tijd nog ietsje minder want dat zou met de baby erbij wel heel makkelijk zijn.

Dat is toch weer een heel verhaal geworden. Ik zal proberen vanaf nu weer wat regelmatiger te gaan schrijven, zeker nu ik de komende weken dus lekker alle tijd heb, en jullie op de hoogte te houden van de laatste weken.

Liefs Renske