37+1 en de cardioloog
Allerliefst meisje van me,
Vandaag opnieuw een bijzondere dag. Vandaag ben je 37 weken en 1 dag op deze wereld. Dat is net zolang uit mama's buik als de duur van de zwangerschap....
Ze zijn voorbij gevlógen, die weken. Iedereen zegt het, geniet er maar van, want het gaat zó snel. En het gaat snel lieve schat, het gaat zo vreselijk snel. Maar oh wat genieten we toch iedere dag weer van je. Je eerste tandje wat zo schattig staat in je kleine mondje. Hoe je tijgert over je speelkleed en door de kamer. Vooral als mama een toren wil gaan maken, dan weet je niet hoe snel je in de buurt moet komen, want meerdere blokjes op elkaar, dat wil jij niet, dat moet omver! Af en toe zit je echt op je knietjes, soms buig je té ver naar voren, zodat je eerste blauwe plek op je voorhoofdje een feit is...
Zwaaien, dat is helemaal jouw ding, je zwaait de hele dag door, bijna naar iedereen die je ziet, alsof je al weet dat je daar allemaal leuke reacties op krijgt. Anna, je bent een heerlijk kind!
We genieten zo van je, maar we hebben ook zorgen om je.... Zorgen die alle mama's hebben, als een kindje zich niet prettig voelt, voelen papa en mama zich ook niet fijn.
Vanaf dat je vijf weekjes oud bent weten we al dat je een ruisje bij je hartje hebt. Iets wat heel veel voorkomt, wat veel kindjes hebben. De huisarts en de kinderarts maken zich niet echt zorgen. Je drinkt zó goed, je groeit zó goed, je kan er bijna geen last van hebben. Het is vast een ruisje wat na verloop van tijd over gaat.
Tot 2,5 week geleden bij de kinderarts. Het ruisje is harder geworden. Dan is het niet de 'gewone turbulentie' die vaker een ruisje veroorzaakt, maar dan moet het toch een gaatje zijn. We moeten ons nog steeds geen zorgen maken, maar de kinderarts wil toch dat je door de cardioloog gezien wordt en dat er een echo gemaakt wordt. Gelukkig zien we met eigen ogen hoe goed het met je gaat, maar toch.... we moeten met ons kleine meisje naar de cardioloog....
Vandaag was het dan zover. Eerst werd er een hartfilmpje gemaakt door een verpleegkundige en daarna gingen we voor de echo naar de cardioloog. Eerst heeft hij jou eens goed bekeken en hij zag al dat er een prachtig gezond uitziend meisje op de onderzoekstafel lag. Onderzoekend keek je om je heen, waar ben ik nu weer beland? Eerst even luisteren met de stethoscoop, dat moeilijke woord vertelde de cardioloog eerst aan jou en alsof je het helemaal begreep brabbelde je vrolijk terug.
Daarna de echo. Lekkere warme gel op je borstje en dat ding waarmee de cardioloog over je borst ging wilde je het liefste zelf vasthouden, klein wijsneusje!
Mama moest je handjes vasthouden en ondertussen kon ik je kusjes geven op je lieve gezichtje. Daarna begon de cardioloog te praten, tegen jou. Hij vertelde precies wat hij allemaal zag. Je luisterde geboeid naar die medische termen en keek naar het beeldscherm alsof je het helemaal begreep. Die meneer praatte ook wel heel erg lief tegen je en het zorgde ervoor dat je heel stil bleef liggen. Je hebt het geweldig gedaan lieve schat!
Je hebt een prachtig hart, dat is mooi nieuws. Wel zit er een gaatje tussen je linker en je rechter hartkamer en dat hoort natuurlijk niet. Gelukkig is het niet groot en je hebt er dan ook geen last van. We hopen natuurlijk dat dat zo blijft, maar dat vond de cardioloog moeilijk te zeggen. Als je er wel last van krijgt moet het gaatje operatief gesloten worden. We kunnen alleen maar bidden en hopen dat dát niet hoeft te gebeuren en dat het gaatje vanzelf kleiner zal worden, want die kans is er ook.
Voor nu moeten we ieder half jaar op controle bij de cardioloog in het kinderziekenhuis. Tussendoor wordt je nog goed in de gaten gehouden door de kinderarts. Papa en mama hebben de opdracht gekregen om je vooral te behandelen als een normaal, gezond meisje, want dat ben je!
Liefs van mama
reacties (0)