Op ontdekkingstocht...

Je bent al weer bijna 9 maanden, nog één nachtje slapen en dan is het officieel zover...

Sinds een week of drie tijger je een beetje rond, maar sinds een goeie week ben je niet meer te houden! Je blijft niet meer in de buurt van je speelgoed, nee, je gaat echt op verkenning.

Als papa en mama boven bezig zijn kruip je wat rond op je eigen kamer. Daar aan je bed hangt een knuffeltje en je weet dat papa en mama daar altijd een muziekje uit laten klinken voor jij gaat slapen. Al snel had je door hoe je dat nu ook zelf kunt doen. Je blijft maar trekken aan het touwtje en kijkt steeds weer triomfantelijk rond als het muziekje klinkt. 

De luieremmer heb je ook zien staan, en wat is het leuk om die om te gooien... Gelukkig zitten er nooit zoveel luiers in, en zeker al geen poepluiers.

Rondkruipen bij papa op de studeerkamer, dat is leuk! En dan niet spelen met je knuffels die papa voor je heeft meegenomen, nee, de laatjes van de kasten open trekken.... voelen aan alle boeken in de boekenkast, dat is pas leuk!

En hé wat is dat onder de tafel bij papa's voeten? Een stekkerdoos, wat zou ik daar graag mee willen spelen....

Afgelopen weekend besloot je ook maar eens beneden de boel goed te verkennen. Wat kom je veel mooie dingen tegen en wat is het toch jammer dat papa en mama zo vaak zeggen dat je iets niet mag.... Die grote plant op de grond, "Nee Anna, niet doen" De dvd-speler... "Anna, pas op, afblijven!" Hé, wat is dat daar? Een mooi beeld. Laat ik daar eens even aan...."Niet doen Anna" En nu je het al een paar keer gehoord hebt kijk je even wijs papa of mama aan voordat je handje weer ergens naartoe gaat wat eigenlijk niet mag... En je lijkt het al een beetje te leren. Vanmorgen bleef je kijken, in plaats van steeds je handje uit te strekken. Mama is erg benieuwd voor hoe lang...

Gisteren kwam je mama achterna naar de keuken. Je hebt de plintverwarming eens goed bestudeerd. Wat een mooi ding! En dan die deuren... Hoe kan het nou dat mama steeds een deurtje open doet, en als jij dan in de buurt gekomen bent is dat deurtje al weer dicht.... Erg frustrerend. En waarom kan mama die deur naar de bijkeuken en naar de hal nou wel open doen en lukt het jou niet, hoe je er ook tegen praat en er tegenaan slaat.

Vanmorgen gingen we even naar het CB om je te laten wegen en meten. Wat zag je daar ineens ook een hoop mooie dingen. "daa, daa, ooh" en wat wiebelde je in mama's armen op en neer om al dat moois te kunnen pakken. Gelukkig bleef je wel even stil liggen op de weegschaal, zodat we konden zien dat je al 7400 gram bent.

Lieve Anna, we genieten enorm van je, en vinden het geweldig om jou zo te zien ontdekken. Papa en mama willen je graag helpen bij het ontdekken en het leren van steeds weer al die nieuwe dingen!

Dikke kus!