Inpakstress

Inpakstress….

Sinds een aantal jaar doen wij ook mee aan de grote uittocht van Nederlandse vakantiegangers naar Frankrijk. Het doel is twee heerlijke weken ontspannen met ons gezin. Maar voordat het zover is, heerst er de nodige stress.

Zo vragen we ons elk jaar af of de enorme berg tassen wel in de auto zal passen. Manlief klaagt bij elke volgepropte tas dat ik ‘belachelijk veel’ inpak voor een vakantie van twee weken. Waarop ik elke keer weer  antwoord met de vraag of hij wel weet hoeveel er moet worden meegesleept voor vijf personen. Waarvan drie meiden die vies worden tot een kunst hebben verheven.  Stiekem vind ik dat hij een punt heeft, maar ik kan er echt niets aan doen.
Als ik begin met inpakken, beginnen ook de symptomen van mijn merkwaardige aandoening. Een vreemd gevoel in mijn buik, een verhoogde hartslag en een wanhopige blik in mijn ogen. Waar ga ik beginnen? Wat neem ik mee? Stel dat het regent? Wat als er een hittegolf komt? Ieder jaar neem ik me voor om minder kleding mee te nemen, wat in zekere zin ook wel lukt. Dit jaar heb ik maar drie zwarte jurkjes mee genomen in plaats van de vijf die in mijn kast hangen. Een overwinning op mezelf, maar ik ben er nog niet.
Want als ik voor mijn kledingkast sta, weet ik gewoon niet waar ik moet beginnen. Om te voorkomen dat ik twee weken in de standaard en veilige zwarte outfit wordt gesignaleerd, kies ik wat fleurige zomerjurkjes en vrolijke rokjes. En daar zit nu net het probleem. Bij die leuke jurkjes en rokjes, horen bijpassende oorbellen, vrolijke armbanden en hippe slippers. Tel daarbij op dat ik niet alleen wil luieren, maar ook actief bezig wil zijn et voila, daar is het volgende dilemma.
 Ik kan van tevoren namelijk moeilijk inschatten hoe vaak ik een actieve wandeling ga maken. Als het erg gezellige avonden worden met heerlijke Franse wijnen, dan komt er van mijn goede voornemens niet veel te terecht. Dus neem ik één setje sportkleding mee. Met het risico dat ik vijf keer in hetzelfde tenue in de zon loop te zweten. Dat klinkt ook niet erg aanlokkelijk, dus hopla, voordat ik het weet, leg ik drie sportbroeken, vier topjes en twee vesten bovenop mijn sportschoenen.
De tas zit al bijna vol, maar er moet nog een plekje zijn voor ondergoed, sokken en schoenen. Weer een tweestrijd: praktische zwarte boxers of de sexy kanten variant? Ik ben tenslotte niet alleen met mijn kinderen op vakantie, papa  is er ook bij. En laat hij nou een duidelijke voorkeur hebben voor de kanten broekjes. Ik twijfel heel even, maar prop dan de hele inhoud van mijn ondergoedlade tussen de stapels kleding. Ik roep mijn man of hij op de tas wil gaan zitten, zodat ik de rits dicht kan doen. Hij komt naar boven en ziet mijn halflege kleding kast en de uitpuilende tas. De rits staat strak, maar wel tien centimeter uit elkaar. ‘Die rits krijg je zo nooit dicht, er moet echt wat uit.’zegt hij. ‘Wacht maar! Ik pak gewoon nog een tas!’roep ik.  Hij kijkt me aan, haalt zijn schouders op en zucht. We weten het allebei: ik ben niet meer te redden….