Wij zijn naar een intake geweest van het slingerland ziekenhuis. Het zaakje van mijn partner was op de tast onderzocht en dat begin punt leek in orde.
Het was een heel gezellige dag ook, wat gelachen, gelunched, muziek geluisterd in de auto.
Af en toe dacht ik unheimisch de volgende keer dat we hier komen ontwaakt hij met pijn. Ik kreeg acuut zenuwen
Zie het zo voor me, zoals in greys anatomy hoe het bed weg rijdt. Nu weer zenuwen
Wat ik altijd doe is me de situatie voorstellen hoe het zou kunnen gaan. Kan dan beter het greys gedeelte weg laten. En dan bedenk ik me alvast hoe ik moet handelen en vooral welke dingen ik kan zeggen.
Om dat het een unieke en belangrijke situatie is, is er voor mij weinig plek in mijn hersens voor spontane sociale vaardigheden. Ik kan zelfs bevriezen en dat is niet handig wanneer je partner in en uit narcose komt.
Hij heeft zin in de narcose. Ik weet het niet, nog niet gedaan, maar het schijnt dat je dan heerlijk steeds weer in slaap valt wanneer het uit werkt. Hij is zo positief, ik moet er zelf niet aan denken om geopereerd te worden.
Ik ben ook een beetje bang dat ik dan toch moet lachen omdat zijn mondhoeken verlamd zijn na het slapen en wat hij dan zegt klinkt altijd raar
Van zenuwen kan ik maar zo gaan lachen.
Dan het bedrag. 3995 euro. Ik snap dat het niet vergoed wordt. Het is de eerste keer dat we een groot geld uitgeven aan een wens met onzekere afloop.
Ondertussen werk ik aan mijn fitheid. Het gaat super.
reacties (0)