Meisjesdingen

13 december 2013. Vandaag is het precies een half jaar geleden dat ons lieve meisje werd geboren. Wat hebben we naar haar uitgekeken en wat zijn we blij met haar. Na een blauwe wolk van Jurre zaten we ineens op de roze wolk van RJ.
Alhoewel we de kraamvisite hadden ingeprent dat we níet van roze-roze hielden en al helemaal niet van kantjes en bloemetjes, vond ik het stiekem prachtig om echte meisjesspulletjes te krijgen. Ik hoor onze kraamzorg nog zeggen 'dat het nog niet erg opschoot met die roze was', en inderdaad kleurde ons huis de eerste weken nog niet erg roze. Wanneer en hoe weet ik niet, maar langzaam sloop het roze-monster naar binnen en nestelde zich in huize Noel. Eerst een roze lakentje, 'want de wagen is wel erg blauw', daarna een roze mutsje 'want het jasje is ook al neutraal en ze mogen toch wel zien dat we een meisje hebben' en daarna... is het monster losgebroken. Roze boxkleed, jasje, knuffel, jurkje. En nog erger: een bloemetjespyjama en zelfs een T-shirt met kant eraan. Ik vrees voor het moment dat ik mezelf hoor zeggen dat 'hello kitty' best leuk is.
En RJ? Die vind het allemaal wel best, zoals ze eigenlijk alles wel best vindt. Dagelijks verbaas ik me erover hoe relaxt een babytje kan zijn. Zolang ze maar wat te kijken, te spelen, te pakken of te eten heeft, is ze tevreden. Meestal als ik haar op bed leg, legt ze haar hoofdje neer en slaapt. Niet dat ik haar nooit hoor: ze kan krijsen als een echt meisje, maar dan weet ik ook dat ze slaap, honger of buikpijn heeft. Renske, ons tevreden meisje, is het zonnetje in huis. We genieten enorm van haar. 
En als ik dan toch iets mag aanmerken, dan is het wel mevrouwtjes eetpatroon. Twee hele eigenaardige trekjes heeft dat patroon. Ten eerste snackt ze erop los: dan weer eens een hele fles, dan weer eens een halve of zelfs maar een paar slokjes. Het kan allemaal en er is geen peil op te trekken. Maar ze komt heus wel aan haar voeding hoor, want ten tweede houdt ons meisje er vooral van om zo tussen 23-7u veel te drinken. In haar slaap wel te verstaan. En wat we ook proberen: ons eigenwijsje is niet te sturen. Overdag snackt ze en 's nachts tankt ze. 
Ze vindt dus alles wel best, zolang ze maar op haar tijd eten krijgt, ons roze lachebekkie...