OMG!!!!

Nou, dat is dan even 1 jaar geleden dat ik hier actief was, tenminste, geblogd heb.

Heel af en toe even spieken en berichtjes lezen, maar eigenlijk had ik niet zoveel meer te vertellen en gaat het dagelijkse leven snel.

Tot vandaag, exact 3 uur geleden stond mijn wereld even helemaal op zijn kop.

Danila haar oma is erg ziek en dat heeft er nogal ingehakt de afgelopen weken. Zelf ben ik 3 maanden geleden met spoed opgenomen in het ziekenhuis vanwege een longvliesontsteking. Uiteindelijk heb ik daar 8 dagen gelegen en geloof dat ik redelijk herstelt ben, tenminste, de vermoeidheid en conditie kan beter.

2 Weken geleden zaten we vanwege mijn schoonmoeder in enorme spanning vanwege een uitslag. Ikzelf trok het bijna niet meer omdat ik alles op mezelf betrok. Ineens zag ik alle doemscenario's voor me en voor mijn gevoel was mijn leven over. Daarom aan het belletje getrokken en ome doc maar eens opgezocht met alle ellende.

Daar mijn verhaal gedaan en hij kon zich mijn angsten en emoties heel goed voorstellen. Ik was nl met dezelfde symptomen als mijn schoonmoeder opgenomen, alleen bij haar bleek het n.a.v. iets ernstigs te zijn. We gaan wederom door een moeilijke molen met z'n allen.

Ik merk dat ik de afgelopen weken erg emotioneel ben en sinds 3 dagen staan sterk ruikende dingen me tegen. Aroma's als bouillon, koffie of vruchtensappen maken me hondsberoerd. De afgelopen dagen gaat de misselijkheid niet over en het vermoeide gevoel is ook steeds aanwezig. 's Avonds ineens in slaap vallen op de bank, overdag te moe zijn om wat dan ook te doen. En die emoties....

Gisteren toch maar 's alles besproken samen met vriend- en moedertjelief (mijn beste vriendin); morgen een zwangerschapstest doen.

Vanochtend werd ik wakker en trok ik mijn eigen conclusie. Dit gevoel, dit gevoel ken ik. 5 Jaar geleden voelde ik me precies zo. 5 Jaar geleden dat ons grootste kado in de maak was ;)

We hebben vanochtend alles eens goed doorbesproken, wat als, wat als we nu nog een kindje krijgen. Oh jongens, ik ben inmiddels 42 geworden, hoe gaan we een 3e kamer realiseren, wat als.......wat als.....het lijkt zo onwaarschijnlijk, maar diep van binnen....

12.50 uur: vriendlief gaat nog snel even langs z'n moeder in het zkh en ik breng prinses naar school. Om 14 uur moet hij werken en hij belooft van te voren nog snel langs huis te komen zodat ik de test kan doen. De zenuwen gieren de hele ochtend al door onze kelen.
Ik heb me inmiddels goed voorbereid en weet precies wat me te doen staat. Nog even extra water gedronken zodat ik zeker weet dat het lukt.

Om 13.33 belt hij me. Ik kom heel kort even langs en ben er over ongeveer 6 minuten, dus begin maar vast.

Ok, hupsakee, verpakking open, dop eraf en gaan met die banaan. Na 2 minuten zou het zichtbaar zijn.

Ik zag het gelijk, maar twijfelde ook. Er moest een plus komen of een min blijven. De plus kwam gelijk al. Ik snapte het ineens niet meer. Dat kan dus niet.

Even de afbeeldingen goed bekijken..........*slik*........

Ik ben zwanger!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!?????????????????

.....................................

.....................................

.....................................

....................................

Vriendlief en ik behoorlijk van slag. Huilen.......ik 42 jaar, hij na zijn onvruchtbaarheid door zware chemo's.

Het kan........

Toch moet ik wennen aan het idee. Ik heb er totaal niet meer op gerekend en voel me ontzettend rijk met 1 prachtige dochter. Het is ook gemakkelijk. Ik mag graag reizen en neem haar dan ook overal mee naar toe. Vliegen is haar niet vreemd. Ook hebben we alles vorig jaar verkocht, maxi cosi, wandelwagen, ledikantje etc.....
..................................

Zojuist naar het ziekenhuis geweest om bloed te prikken. Dan weet ik het zeker. Want stel dat de test niet klopt ofzo....je weet het niet. Om 17 uur mag ik bellen.