Ik ben toch echt zwanger...

Nog steeds kan ik moeilijk bevatten dat er weer nieuw leven in mij mag groeien.
Op de positieve testen na en vermoeidheden dringt het nog steeds niet tot mij door.
Ik denk dat het echt wel tot de echo gaat duren voor dat het wel doordringt en dan nog moet het goed inzinken.

Ik kan het zelfs nog moeilijk omvatten dat het in ronde 3 al zo mag zijn.
Meer met alles wat er vorig jaar vanuit de MRI te horen kreeg had ik mij voorbereid op lang proberen en ingrijpen van de gyn.
Natuurlijk voelt het super, maar voel mij dan ook weer schuldig tegenover alle dames waarbij het nog niet zo "snel" zo mag zijn.
Goed voorbeeld dichtbij is de beste vriend van mijn man, zijn vriendin en hijzelf hebben nu zelfs pauze ingelast...en het maakt mij zo verdrietig. Dit maakt dat ik mij stiekem best schuldig voel.

13 juni zal het inzinken dat er nieuw leven in mij groeit.
En dat wij dit nieuwe leven begin volgend jaar mogen omarmen.