Nieuwsierigheid mag de pret niet drukken en gezien dit de laatste zwangerschap zal zijn konden we het echt niet laten.
Vandaag zijn we langs het pretechocentrum hier in de buurt geweest.
Allemaal supernerveus van te voren of eigenwijsje wel zou willen laten zien wat het geslacht is.
En ja hoor in het begin nog behoorlijk eigenwijs..maar oh wat lief om te zien die handjes die steeds richting het mondje gaan. Het getrappel en alles. Oh wat hebben we genoten en de grote guppen ook.
Eerst lag gup nog druk eigenwijs met de beentjes over elkaar, toch hadden de echoscopiste en ik al iets gezien.
Maarja het bevestigen moest nog komen. En ja hoor toch even mogen spieken.
Toen de echoscopiste het vertelde sprong voor de oudste de lucht in. Zo mooi om te zien.
(en eigenlijk allemaal megablij natuurlijk maar voor haar helemaal superspeciaal)
Het leek er namelijk lange tijd op dat zij het enige meisje zou blijven naast haar broertje en haar neefjes.
reacties (0)