Terugblik

2013

Wat een onvoorstelbaar jaar. De vorige jaarwisseling nog helemaal bezig met het verlies van ons mannetje Ties na een zwangerschap van 14 weken. Emotioneel sloten we 2012 af met het voornemen om van 2013 een prachtig jaar te maken. Het was moeilijk, in februari bezocht ik nog de dokter omdat we inmiddels weer een half jaar verder waren en we zo graag weer zwanger wilde raken. Emotioneel trok ik het wachten op dat moment totaal niet. Een dag later kwam mijn broer en schoonzus langs met het bericht in verwachting te zijn van hun 2e kindje. Fantastisch nieuws maar voor ons met heel veel emotionele lading. Wij wilden ook zo ontzettend graag. Een dag later kwam weer die vervelende menstruatie, ik zat er helemaal doorheen... We namen ons voor om ons best te doen van elkaar te gaan genieten en bezig te zijn met leuke dingen. Ongedwongen seks hebben hadden we erg gemist en we besloten het even leuk te hebben zonder moeten... En hoe onwerkelijk ook, die maand raakte ik zwanger!!!!!!!!!

We gingen een spannende tijd tegemoet. Een tijd met controle's/echo's in het ziekenhuis en tussendoor bij de verloskundige om ons gerust te stellen... Elke echo was zo spannend, maar elke keer weer ging het super. Jammer genoeg moest ik na 10 weken pilletjes gaan slikken tegen de misselijkheid en het overgeven. De wc-pot is nog nooit zo mijn beste vriend geweest als toen. De pilletjes hielpen, maar de hele zwangerschap bleef ik de misselijkheid met regelmaat terug krijgen.

Geloof het of niet, maar een week of 6 nadat wij vertelden dat we een kindje verwachten kwam ook mijn jongste broertje met groot nieuws! Mijn schoonzusje was ook zwanger, maar dat was nog ff anders, ze bleek zwanger van een drieling, waarvan ze bij de eerste echo zagen dat haar lichaam 1 vruchtje aan het afstoten was. Heel veel spanning, maar met de andere 2 ging het wonderlijk goed. Ons kleintje groeide en na ruim 20 weken kon ik ons kindje voelen. Wat een machtig gevoel.

helaas was ik toen al 3 weken aan het tobben met rugpijn en uiteindelijk met 20 weken 45% ziek gemeld. het was zwaar, maar door de middagen thuis te zijn was het met wat rust nog wel een poosje vol te houden. Eind augustus was het alweer een jaar geleden dat ik moest bevallen van Ties. Een herinnering die voor altijd bij ons blijft, maar door de schopjes in mijn buik bleef ik met beide benen op de grond. Natuurlijk liet ik een traan en was ik in gedachte bij ons mannetje, maar we mochten ook beseffen dat God een prachtig geschenk in mijn schoot had gegeven waar we nu sterk voor moesten zijn.  Bij 27 weken kregen we vakantie en zijn we samen nog een paar dagen naar Brugge gegaan. Het was vermoeiend en ik kon niet zo heel veel lopen, maar het was heerlijk om er samen nog even uit te zijn,

Na de vakantie zou ik nog 3 weken werken, maar na een bezoek aan de ARBO-arts besloten we dat ik beter thuis kon blijven. Ik was dus 30 weken zwanger en zat thuis. De pijn werd steeds moeilijker te dragen en in huis kon ik ook niet veel meer. Wat duurt wachten dan lang... Gelukkig kreeg ik wat afleiding, want 27 september werd ons neefje Sam geboren. Dan kon ik daar gezellig langs gaan om te kroelen. Mijn moeder kwam regelmatig langs met ons nichtje Tess van bijna 2 als ze oppasdag had en die zorgde voor de nodige afleiding.

ik telde de weken echt af. 

In oktober werd ik 32. Dat hebben we nog gevierd. Het voelde zo gek, ooit had ik een droom dat ik mama wilde zijn voor ik 30 was en nu werd ik 32 en was ik nog zwanger van ons eerste kindje. Voor m'n 30e was al wel lastig omdat we beide al 29 waren toen we een maand na onze bruiloft ervoor wilde gaan, maar dan nog hoop je niet dat je 2,5 jaar op je droom moet wachten. Gelukkig kon ik ook dat van me af zetten en besefte ik me dat het voor nu helemaal niet meer belangrijk is, dat leeftijd er niets toe doet, ik was zwanger en bijna uitgerekend en straks zouden we gaan genieten van ons kindje.

Inmiddels was ik bijna 37 weken zwanger en na een bezoekje aan de action met mij. Moeder kreeg ik te horen van haar en later van manlief dat ik het dorp niet meer uit mocht met de auto in mijn uppie. Ik had zoveel pijn gehad tijdens het rijden dat het eerlijk gezegd ook niet zo verstandig meer was. Pff nog 3 weken en nergens meer heen, voelde me een kluizenaar worden. 

Toen kwam het onverwachte... 37+1 dag zwanger en om 17.30 uur kon ik de VK bellen. Mijn vliezen waren gebroken en ongelooflijk maar waar, 2,5 uur later waren wij papa en mama van een prachtige dochter. Guusje !

Na 4 dagen thuis kramen verplaatsten wij ons helaas naar het ziekenhuis en kreeg Guusje fototherapie behandelingen (blauwe lampen) vanwege het feit dat ze erg geel was en een zeer hoge bilirubine waarde in haar bloed had. Een week lagen we daar en wat was dat zwaar! Je kindje zien liggen, haar niet mogen pakken omdat de behandeling zoveel mogelijk door moest gaan. Na een week mochten we naar huis en konden we nog een week met z'n drietjes genieten voor manlief weer moest gaan werken. Het ging goed en Guusje groeit als kool. De borstvoeding gaat als een trein. Helaas kon ik een paar weken later weer bijna mijn bed niet uit en ben weer behandeld door de osteopaat. 

We vierden het Kerstfeest voor het eerst met z'n drietjes. Genieten bij de opa's en oma's en heerlijk knuffelen. Gisteren was het oudejaarsdag. Vandaag werden we wakker op nieuwjaarsdag voor het eerst als papa en mama. Het voelt bijzonder!

2014

Ik hoop dat ik snel weer zonder pijn kan functioneren en we hebben het voornemen dat mijn lichaam moet aansterken. Mijn buik- en rugspieren weer sterker krijgen. En dan na een maand vakantie in februari gaat vanaf maart mijn werkleventje ook weer beginnen. Zie er tegenop, maar kijk er misschien over een poosje ook wel weer naar uit.  Wij hopen te kunnen genieten van een rustig en prachtig 2014 met heel veel mooie momenten...

Voor een ieder wensen we heel veel geluk, gezondheid en liefde in 2014 en vooral voor hier toepasselijk heel veel nieuwe liefdesbaby's.

Liefs!!