Zwangere vrouwen zijn rare wezens...

Hey meiden,

Ik ben geariveerd in de versnelde versie van mijn zwangerschap.. afgelopen week had ik een afspraak bij de gyn.. dus dat betekende kindje kijken meten etc.. we hadden zelf al een tijdje het idee dat onze uitgerekende datum niet klopt.. en na aanleiding van deze echo bleek indd dat ons kleintje op 29.5 weken werd gemeten met alles. dus de kans dat we 27 weken zwanger zijn is er klein. dus werden we naar 29 weken gezet. dit aan de hand van de metingen in de hersenen, schijnt dat ze dat daaraan wel kunnen meten ?? Nja anyweg.. het was een mooie bijkomstigheid.

Verder voel ik me eigenlijk erg goed. Niet meer misselijk en dat doet een hoop goed aan mijn humeur.. ;) Ik ben nogsteeds niks aangekomen en dat is ook mooi! Ik heb alleen onwijs veel last van mn bekken en harde buiken die vaak niet afzakken alleen als ik letterlijk ga liggen. dus dan doe ik dat maar.. en de vermoeidheid is weer terug! Ik slaap ook minder maar dat kan ook niet anders met hummeltje in de weg.. ( ik ben een echte buikslaper en dat kan nu ECHT niet meer hihi..)

Vanmorgen heb ik eerst mezelf tegoed gedaan aan uitslapen! zoals ik al schreef is dat al een hele opgave.. maar ach t was wel even fijn.. daarna ben ik even bij mn paard geweest. en ja ook die moet eraan geloven.. elke cm van zijn lijf word grondig gepoetst en geschrobt... vervolgens heb ik mn lieve bijrijder wat instructies gegeven en heb mijn weg vervolgd naar huis waar mijn kindjes en hub aan t wachten waren om wat leuks met onze zondag te doen als gezin.. dus we besluiten naar een braderie te gaan.. heerlijk slenteren en mn oudste zoon mocht voor zn verjaardag morgen een kado uitzoeken.. na enige discussie voor de kraam van de horloge boer heeft hij een keus kunnen maken en zo was zn verjaardags kado een feit.. de reden waarom hij een horloge kreeg is omdat hij morgen 8 jaar word.. een hele vent zou je zeggen... nou dat is hij ook kan ik je vertellen.. hij  is beland in de volgende fase van zelfstandigheid dat me op een of andere manier zwaar valt.. Hij speelt niet meer met een balletje in de tuin of fietsen op het plein voor de deur nee hij gaat tegenwoordig door het hele dorp met vriendjes om af te spreken en te spelen.. duidelijk vertel ik hem dat hij om 5 uur thuis moet zijn.. en dus niet kwart over 5.. nee 5 uur.. dag mam! en zonder kus vertrekt hij de wereld in.. bbrr.. t jaagt me toch angst aan.. maar ik kan hem niet eeuwig bij me houden. en zo verstrijken de uren... dan belt er een moeder die zegt dat hij daar is en opgelucht ben ik om dat te weten.. maar de jongens gaan naar de speeltuin en vergeten heerlijk de tijd.. de klok slaat 5 uur... geen S.acha te bekennen... mn hart slaat een keertje over.. 17.05.. 17.10... 17.15 nu krijg ik het benauwd.. 17.25 zie ik mijn lange slungel aanslenteren en op zijn dooie akkertje komt hij aanwandelen met een blik op zn gezicht zo van ja? k ben er toch? Wanneer ik hem vraag waarom hij te laat is zegt hij ja mama ik heb geen ingebouwde klok.. tsja das waar ook.. dus zo is t idee voor een horloge geboren.. PPpfff... als de dag van gister herinner ik me onze eerste ontmoeting.. mn kleine paarse conehead lag voor het eerst nat en warm op mn blote buik... mn eerste kind... zo dankbaar dat hij gezond de wereld had bereikt en in de eerste dagen vraag ik me af hoe zijn stem ooit zal klinken.. hoe het zou klinken als hij Mama zou zeggen voor de eerste keer of hoe zijn eerste stapjes eruit zien... en kijk mij nou... 8 jaar verder! een hele vent is het al... nog even en ik zal niet meer de enige vrouw in zijn wereldje zijn tegen wie hij zegt dat hij van haar houd.. SNIK... Maar ach! ik ben een heel gelukkig mens.. Morgen vieren we zijn verjaardag.. enorm dubbel is het ook omdat mijn lieve *Opapaatje precies een jaar geleden overleed op S.acha's verjaardag.. dan bekruipt me ook meteen het gevoel dat ik mn lieve opapaatje niet meer zo trots als een pauw zal zien met zn kleinkinderen.. of een eerste ontmoeting met onze nieuwste aanwinst.. maar in mn hart is hij er altijd.. meteen denk ik eraan hoe zeer ik hem mis... wat zou ik er voor geven om hem nog even vast te kunnen houden.. nog even een keer goed advies krijgen of nog een keer vertellen dat ik van hem hou... ppfff.. hij was zo bijzonder!

Ook kom ik de laatste dagen tot de conclusie dat zwangere vrouwen echt hele rare wezens zijn.. ookal is het mijn 5e ik blijf mezelf verbazen... Zo ook vandaag...

Na een drukke dag zit ik op de bank en wederom heb ik harde buiken... dus ik besluit te gaan douchen... om erna even op de bank te kunnen liggen... of??? onder de douche terwijl de warme stralen over mijn buik gaan bekijk ik de omgeving waarin ik mezelf bevind.. en zie toch het een en ander dat me niet aan staat... spetters tandpasta van de kindjes op de douche kabine.. spiegel, deuren en muren.. ik zie het niet besluit ik.. ik kan mn ogen er niet vanaf houden... aaahhh!! hormonen dwingen me.. nee ik ben sterker ik zie ze niet! snel draai ik half gedouched de kraam uit en droog me af.. oke.. dan veeg ik er wel even snel overheen met de handoek die ik zojuist heb gebruikt.. kak! t werkt niet.. ze gaan er niet vanaf.. het is een complot.. ik weet het zeker.. ik draai me om kleed me aan en ga vervolgens jaja je raad het al.. mn hele badkamer in de sop zetten.. *zucht* zelfs het plafond blijft niet gespaard en mijn man moet er aan tepas komen om de hoekjes van het plafond af te vegen.. terwijl hij dat doet vraag ik voorzichtig of hij nog van me houd.. maar een schuine blik en een norse nee doen mij bevestigen dat zwanger zijn voor hem een hele opgave is.. Terwijl ik de achterkant van de wasmachine en de droger aan het stofzuigen ben (jaja ik spoor niet) stappen mijn 2 jongste mannen in de douche.. enigzins geirriteerd bekijk ik mijn net gesopte douche vergaan in wederom een nieuwe laag water spetters.. en toch ook voldaan omdat t nu wel een schone douche is...

Jaja meiden.. het leven van een zwangere vrouw gaat niet over rozen! ;)

Kus!