Het is alweer een hele tijd geleden dat ik voor het laatste een blog heb geschreven. Dus hoog tijd voor een update van onze kant. Kleine Kas is ondertussen al weer 22 maanden en zijn tweede verjaardag nadert met rasse schreden. En wat is hij gegroeid. Ondertussen kunnen we op een bijna magische wijze met elkaar comuniceren. Was onze communicatie eerst nog beperkt tot een soort eenrichtingswe ...   

Toen ik 21 maanden geleden een bundeltje baby in mijn armen hield, voelde ik mij nou niet meteen ‘instant-moeder’. Eigenlijk liep ik die eerste weken überhaupt een beetje onwennig achter de kinderwagen. Maar gaandeweg kreeg ik steeds meer dat gevoel van een echt en puur moeder instinct, een rol waar ik misschien toch voor in de wieg was gelegt. Ook dit weekend had ik weer zo&rsquo ...   

Ik maak er geen geheim van dat ik geen perfecte moeder ben en het ook nooit zal worden. Maar ik doe mijn best en gezien het  resultaat, namelijk Kaspar, lijkt dat wonderbaarlijk gezien nog best aardig te lukken. Hij leeft nog, er is geen zichtbare permanente schade en qua ontwikkeling en groei lijkt hij dus ook best mee te komen. Voor nu zitten wij op de goede baan! E ...   

Daar staan ze; vader en zoon, allebei aan een kant van de metalen prullenbak waar even daarvoor een lege danonetje in is verdwenen, en allebei even trots op hetgeen wat zojuist heeft plaatsgevonden. Met een duim op zijn gezwollen borst en een glimlach van oor tot oor zegt Mr Panini: “Goed he? Dat heb ik hem geleerd!” terwijl Kas vooral zijn eigen daad nog even applaudisseert. Ik besef ...   

Ik heb een aantal kostbare dingen in mijn leven. Het soort dingen die je in je armen meesleurt naar buiten, het brandende huis uit. Naast zoon, man en de rest van de levende have, grijp ik in het geval van een fikkie nog de harde schijf met alle foto’s en last but not least mijn twee knuffelberen. Witte monster (de naam van mijn witte teddybeer) en Robijn (ja, die van de wasverzachter) ...   

Het is alweer meer dan anderhalf jaar geleden dat ik mijzelf voor het eerst moeder mocht noemen en wat is er veel in die anderhalf jaar gebeurd. Ik heb mijn zoontje zien opgroeien van klein innie-minnie hulpeloos wezentje tot alweer een hele grote eigenwijze peuter-puber. Ik heb mijzelf verast maar ben mezelf ook meerdere malen tegengekomen in deze nieuwe rol als mama. Maar bovenal geniet ik ervan ...   

Het vocabulaire van mijn lieve kleine man groeit met de dag. Hoewel het allemaal nog wel extreem veel op elkaar lijkt, kan ik er zo onderhand toch wat woordjes uit halen. Auto is hier favoriet en als een ware jongen heeft hij zich compleet op de gemotoriseerde vierwielers gestort. Naast ‘auto’ kan Kas nu ook ‘eten’ zeggen, twee worden die af en toe wel erg veel op elka ...   

Het is kerstavond en de grote wijzer van de klok is de twaalf gepasseerd en de kleine wijzer wijst op de twee. Bij het zwakke licht van de kerstboom zit een klein jongetje in een witte slaapzak met grote ogen naar de trommel met vers gebakken kerstkoekjes te kijken. Terwijl zijn handjes beide kanten van de trommel vastgrijpen, kijkt hij mij met een vragende blik aan. “Toe maar” zeg ik, ...   

Hier in huis dwaalt er nog weleens wat over de vloer. Papiertjes, kruimels, takjes die in de vacht van de hond zijn blijven hangen en gigantische haarpluiswolken die als een tumbleweed uit een oude western film onder het meubilaire vandaan komen rollen. En dan stofzuig ik minstens één keer per dag…zucht. Kas is zo’n kind dat alles wil proeven en dan vooral al die d ...   

Zien jullie wat ik zie? Misschien als je het beeldscherm wat naar achter klapt? Of kan ik de test beter even uit elkaar halen en nog een foto maken.. Misschien dat natuurlijk licht beter helpt. Zo stond ik de afgelopen twee weken tot twee maal toe een test te bestuderen als een waar BB fanatiekeling. Alleen in tegenstelling tot de vele hoopvolle aanstaande moeders, representeer ik eens de ander ...