Bevallingsverhaal

Op 17 Juli 's ochtends rond 9 uur, braken mijn vliezen. Meteen de VK gebeld die langskwam en bevestigde wat ik al wist. Nu was het afwachten..Kaspar was volledig ingedaald dus ik mocht gewoon doen waar ik zin en puf voor had.

Gelukkig hadden we de avond ervoor net de laatste hand aan de babykamer gelegd. Nog even een stofzuiger door het huis, de bevallingstas checken en het grote wachten was begonnen. Mijn vriend werd zo zenuwachtig dat hij spontaan weer begon met roken. Ouders en schoonouders zijn nog langsgekomen, maar er was totaal geen teken dat de bevalling zo beginnen. Helemaal niks, op een natte onderbroek na.

De volgende ochtend vertrokken we naar het ziekenhuis voor een echo. Daar bleek dat Kaspar aan de kleine kant was en moest ik blijven. Aangezien er nog steeds niks te zien was op de CTG werd afgesproken dat ik de volgende ochtend zou worden ingeleid. Vriendlief werd ’s avonds naar huis gestuurd want de dag erop zou een lange dag worden.

’s Avonds voor het slapen gaan nog een “drawsomething” met elkaar gedaan en ik smst dat de harde buiken nu wel heftig werden. Na een uur liggen woelen in bed (ik lag op zaal) toch maar de nachtzuster gebeld. De “harde buiken” kwamen om de 4 minuten en misschien moest ik toch maar eens aan de CTG..Maar volgens de zuster was ik nog veel te monter voor weeën en waren het voorweeën. Ik moest proberen te slapen en als het niet ging kreeg ik een slaappil. Nog maar een uurtje op de gang lopen en een paar keer naar de wc voor een nummer twee..

Ze hadden er genoeg van..Ik kreeg mijn slaappil en twee aspirines. “Als ik echt zou bevallen zou ik heus wel wakker worden” werd mij verteld. Dus terug naar bed en waar ik nog 45 helse minuten van inslaap vallen en wakker worden van een wee moest ondergaan. Wederom de nachtzuster gebeld die enigszins kribbig zei; “Dan ga je maar op de verloskamer slapen”. Daar werd de CTG weer aangekoppeld en werd ik aan mijn lot overgelaten. Na 20 vreselijke minuten heb ik op de knop gedrukt.. “IK MOET POEPEN en wel nu” riep ik naar het hoofd dat om de deurpost keek..De vk en gyneacoloog keken elkaar aan en hop..ctg ging eraf. Ik mocht niet naar de wc..ik ging bevallen.

Voor het eerst werd mijn ontsluiting gecheckt (ivb gebroken vliezen) en jawel 6 cm..en dat binnen drie uur..nu ging het met een cm per uur, werd mij verteld. Ik kon die vrouw wel wat..”1 cm per uur?!?!”..Meteen vriend gebeld en in een wee geschreeuwd dat hij nu moest komen en de moeders ook.

20 min later kwam vriendlief binnen en hij kreeg meteen mijn kotsbakje in zijn handen geduwd, met het bevel om mij toe te wapperen. Wat hij ook braaf deed..tot hij zich herinnerde dat we ook een veel effectievere waaier mee hadden. De moeders kwamen een kwartier later en vanaf dat moment mocht ik persen..

Ik heb 30 minutent op mijn linkerzij geperst, tot het hoofdje stond. Toen weer terug op mijn rug, een paar flinke persen later was hij er dan; de kleine frummel. Hij was inderdaad klein maar deed het meteen geweldig. Een apgar-score van 9. Ik was flink toegetakeld daar beneden en ze heeft ruim 45 min gehecht, waarbij niet alles verdooft was. Maar het is ondertussen zo goed als nieuw.

We moesten nog een nachtje in het ziekenhuis blijven i.v.b langdurig gebroken vliezen. Nadat de kinderarts hem uitvoerig heeft bekeken, mochten we de volgende ochtend dan eindelijk naar huis.