Geweldig om mama te zijn

Gisteren weer naar het consultatiebureau geweest en de kleine man volgt de curve perfect; 70.6 cm en 7600 gr, hoewel hij van mij wel wat meer mag wegen. Ook de testjes waar de verpleegkundig hem aan onderwierp volstond hij met vlag en wimpel. Volgens haar is hij zelfs als heel vlot met het in stand houden van zijn evenwicht bij het zitten en doet hij het heel netjes, iets wat een moederhart goed doet om te horen.

En wat ben ik de laatste tijd trots op mijn vriendje. Hij kan al zo goed staan en als je hem op zijn pootjes zet, grinnikte hij en kijkt trots om zich heen met zijn neusje fier in de lucht. En wat lijkt hij dan al groot als hij aan de salontafel staat, met één klein perfect handje op het tafelblad, terwijl het andere handje furieus op het toetsenbord van de laptop slaat. En wat laat hij mij toch lachen als ik zijn geluidjes na doe en hij eerst verbaasd opkijkt om daarna in een ‘stille’ slappe lach uit te barsten. En wat ben ik vertederd als hij met een vingertje zachtjes over mijn wimper strijkt als hij zich verwonderd over die knipperende ogen.

Zelfs als hij met die grijpgrage handjes de poepluier weet te vinden en ik die driftig uit zijn handen probeer te trekken waarna hij mij en de muur helemaal onder plast, weet hij met die ondeugende blik nog een glimlach bij mij te ontlokken.

Mijn schoonmoeder merkte op dat ze nooit heeft geweten dat het zo leuk was om Oma te zijn, maar ik heb nooit geweten dat het zo geweldig is om moeder te zijn.