8 maanden geleden kwam hij dan eindelijk ter wereld…een minuscuul mensje dat nog niet veel anders deed dan slapen, eten , drinken, poepen en huilen. En om eerlijk te zijn leek hij een beetje op Gollum uit Lord of the Rings, die eerste momenten op aarde. Maar wat is er in die korte tijd veel veranderd. 8 maanden lijkt zo´n korte tijd op een mensenleven maar wat kan er veel gebeuren in die paar maandjes.
Ons minuscule mannetje is uitgegroeid tot een hele baby en hij past niet langer in de kinderwagenbak, waar hij eerst zo verloren in leek. Bij het herorganiseren van zijn kledingkast kwam de eerste pakjes tegen en wat lijken die pakjes dan inni-mini.
En dan opeens blijkt er in dat kleine mannetje en hele persoonlijkheid te zitten. Een kindje dat heel goed weet wat hij wil en vooral ook wat hij niet wil en dat de laatste tijd ook goed duidelijk kan maken met zijn baby driftbuien. Een kleine charmeur die weet dat hij met die betoverende glimlach zoveel gedaan kan krijgen. Een kindje dat besluit dat hij heus zelf wel die lepel naar zijn mond kan brengen en hem woedend uit je handen slaat als hij genoeg heeft gegeten.
(bijna) altijd vrolijk
Zelf eten
Gaat niet altijd goed
Maar wat zijn wij ook veranderd. Meneer panini die voorheen niks van kinderen moest hebben en nu met liefde in het weekend om 8 uur opstaat om een paar mannenuurtjes te hebben voordat mama uit bed rolt. En ik, die in alles een potentiele `death-trap´ zie en bij elk baby-filmpje een traantje wegpink en boos grom naar die reclame van tresor waar de baby-chocola op zoek naar zijn mama vermoord wordt door de ontbijtgranen.
Het is een onvermijdelijk cliché; Maar wat gaat de tijd toch hard! We zijn al druk aan het oefenen met `hiep hiep, hoera!` want over vier maanden is het al zover. Dan is onze kleine vriend alweer een jaar bij ons
reacties (0)