Zo trots als een moeder

Wat kan je als moeder zijnde toch trots zijn op je kroost. Van het eerste lachje tot de eerste woordjes, ik ben even trots op elke stap in de ontwikkeling. De dingen die voor ons zo vanzelfsprekend komen, zie ik tot stand komen in mijn kleine ukkepuk en zich langzaam tot gewoonte ontwikkelen. Die eerste 'mama' die hij prevelt, de eerste keer dat hij na veel gepriegel het rietje weer in het pakje weet te duwen, elke prestatie voelt telkens weer als een klein feestje. Zelfs het gigantische snotenpeulkje weet ik als een ware heldendaad te omschrijven

En zo zat ik alweer twee weken geleden op de bank mezelf op te vreten toen onze vriend zijn eerste twee stapjes zetten van de koffietafel naar de bank. Het waren twee innie minnie stapjes waarna hij zich met een plof tegen de bank liet vallen. Aan zijn verbaasde blik te zien, had hij  deze epische stappen ook niet aan zien komen en met enige teleurstelling moet ik bekennen dat het daar ook bij is gebleven. Maar dat weerhoudt mij er niet van iedereen die het maar wil horen, te vertellen dat hij zijn eerste stapjes heeft gezet.

Ik neem alle complimentjes maar al te graag in ontvangst, glunderend van trots hoor ik wat een mooi kereltje het toch wel niet is. Onze kleine hartendief charmeert iedereen die hij maar tegenkomt met zijn serieuze observerende blik. En als hij lacht, doet hij dat met heel zijn gezicht, waardoor er twee kleine kuiltjes naast zijn oortjes verschijnen en hij mening oud vrouwtje voor zich weet te winnen. Ja, ik ben zo trots als een pauw, als ik mijn lange vader aan zie komen met mijn kleine ventje op zijn nek, die zich stevig vast grijpt aan de grote oren van mijn vader en het uitgilt van plezier als pake een paar keer omhoog en omlaag gaat.

Ik kan een brede glimlach niet onderdrukken als ik bij de buurvrouw aanbel om mijn kleine man weer op te halen en hij zich snuivend in mijn armen gooit. En als ik de buurvrouw moet geloven is het een droom van een kind om op te passen. Hij, de chihuahua en rottweiler van de buurvrouw hebben zich goed vermaakt met zijn drieën en ze zijn de 6 uurtjes dat ik weg was met gemak doorgekomen.

Het zal er ook allemaal wel bij horen. Als moeder zijnde zie je alleen het beste in je kind. Er zijn dagen waarop ik er heilig van overtuigt ben dat ik deze wereld een geweldig nieuw mens heb geschonken die ongetwijfeld van grootste waarde zal zijn. Ik kan het af en toe wel van de daken schreeuwen hoe fantastisch hij is. Wellicht moeten ze het spreekwoord “zo trots als een pauw” veranderen in zo trots als een moeder, want ik ben van mening dat geen enkel wezen zo fier is als een moeder op haar kind.