10 minuten voor bedtijd

Ik hou met heel mijn hart van mijn zoontje, echt...Maar er zijn momenten waarop ik hem gewoon samen met alle andere bezittingen te koop wil zetten op marktplaats.

Bijvoorbeeld als ik hem vier keer heb laten beloven de deur niet open te doen omdat het nieuwe hondje anders wegloopt, en hij mij plechtig belooft het niet te doen en ik 10 seconden later een vertwijfeld hondje bij de open poort voorzichtig zie proeven aan de nieuwe vrijheid. Of als ik met hem door de winkel loopt en hij zich zeer melodramatisch, verslagen en vooral erg luid achterover laat hangen in het winkelkarretje omdat ik het lef heb zomaar aan de kaascrackers voorbij te lopen.

Maar er is elke dag één moment dat standaard terug komt. Het moment waarop ik mijn toewijding aan het moederschap weer eventjes in twijfel trek en ik me afvraag of ik dit nog jaren vol hou. Als de afwas zich in drie stapels op het aanrecht heeft verzameld en de etensresten hoog tegen de muur zit. Als de hond mijn tuin afbreekt en vriendlief erop staat zijn spotify playlist op volume 83 te draaien. En als mijn lieftallig zoontje dan in cirkels om mij heen rent waarbij hij gilt dat hij spiderman is en achteloos tegen mijn benen aan trapt; dan heb ik weleens de behoefte om gewoon regelrecht naar boven te lopen een tas in te pakken en de voordeur achter me dicht te trekken.

10 minuten voor bedtijd is een algemeen begrip voor de meeste ouders. Het zijn de meest hectische 10 minuten op een dag, waarbij het niet eens uitmaakt of bedtijd nou rond 18:30 is of 20:30. Bedtijd dient zich aan als het erop lijkt dat je kind veranderd is in het duracel-konijn met een lijntje coke achter de kiezen. Voor ons is bedtijd het moment dat Kas gillend om mij heen rent zonder onderbroek, met één blauw laarsjes aan zijn voet en modder in zijn haar terwijl hij mij ‘beschiet’ met een lavendelstengel. En terwijl kas zich dan theatraal en kreunend als een gewonde superheld ter aarde stort, wijs ik naar hem met mijn vinger en roep: “Jij MOET naar bed!”

En dat ‘MOETEN’ meen ik dan ook echt. Enerzijds omdat Kas echt zijn slaap nodig heeft, anderzijds omdat ik echt mijn rust nodig heb omdat ik vrees dat er anders slachtoffers gaan vallen. Zodra hij dan eindelijk lief in bed ligt te slapen, zacht snurkend en nagloeiendt van de zonnestralen en het speelplezier, ervaar ik die moederlijke liefde weer. 10 minuten na bedtijd stroomt mijn hart over van liefde. Maar de 10 minuten daarvoor zijn mijn persoonlijke hel.