Bang

ik wil dit toch even kwijt , zit me al eventjes dwars ...


ik weet dat dit erg cru kan overkomen , maar dit is zeker niet de bedoeling .


mijn dochtertje van 3 is uit een vorige relatie die serieus fout gelopen is met rechtzaken en veel ruzie's , mijn ex heeft 


mijn dochter toen ze 2 maanden oud was ook bij me weggehaald met leugens ( ik heb gelukkig het tegendeel kunnen bewijzen ) 


maar toen de rechter uitspraak deed was het al 2 maanden verder , ik kreeg dan ook mijn dochter meteen terug !! 


ik heb heel lang geen hechte band met mijn dochter gehad omdat ik mij in de begin periode niet heb kunnen hechten aan haar.


ik voelde mij toen ook niet echt een mama :(  gewoon door alles wat er gebeurd was .


nu , ik zorgde voor haar zoals het moest enz maar het voelde niet zoals het hoorde :(


nu ze 3 jaar oud is , is de band tussen mij en mijn dochter al veel beter ! maar ik vind het zo erg dat we niet alles met haar kunnen doen 


zoals een 'normaal' gezin zou doen . .. 


waar ik mij nu zorgen om maak is dat ik bang ben dat ik haar niet genoeg aandacht ga geven als onze baby er is :(  omdat dit heel anders gaat zijn dan met mijn dochter ... ik ben bang dat ze zich achteruit gestoten gaat voelen ... dat ik haar niet genoeg aandacht ga geven omdat ik dan bezig ben met de baby ...  en zo spookt er vanalles door mijn hoofd ... 


ook moet mijn dochter ieder weekend naar haar vader toe .


wat als de baby er is en wij eens een weekend weg willen bv naar zee ... ?? is dit eerlijk tegenover mijn dochter ?? 


of dan spookt het weer door mijn hoofd dat wij dit nooit met mijn dochter zullen kunnen doen , of met de baby en haar samen ... 


zo gaan er nog veel dingen door mijn hoofd , ik vraag mij af hoe andere gescheiden ouders het doen zodra zei een kindje bijkrijgen 


ik wil niet de baby iets ontnemen omwille van schuldgevoel tegenover mijn dochter omdat zei bv niet mee kan aangezien ze dan bij haar vader is ... enz


maar ik wil mijn dochter ook niet achteruit stoten , dan gaat ze miss jaloers worden omdat de baby altijd mee mag met ons en zei altijd naar haar vader moet ... 


ppff sorry voor mijn geklaag , maar voel me er zo slecht over de laatste tijd ... 


zowiso is deze zwangerschap anders dan toen met mijn dochter , ik heb nu een man die wel om mij geeft enz ... dat had ik toen niet 


( dochter was ook niet gepland ) 


en ook de band met de baby gaat anders zijn dan met mijn dochter ... 


ppff ik weet het even niet hoe ik mij op dit moment moet voelen , alle emoties komen door elkaar .. 


136 x gelezen, 3

reacties (0)


  • 2e opkomst

    Ik zelf heb 2 bonuskinderen en ook hun hebben een zware scheiding achter de rug. Ze komen om t weekend en helft vakanties hier bij hun vader. Toen ik zwanger was van mijn eigen eerste maakte ik me eerst zorgen of hoe zij tegen hun broertje of zusje zouden gaan doen. Ik was bang voor haat jaloersie en dat soort dingen. Had de ergtse dingen al in mn hoofd gehaald en dacht ik moet alles extra goed in de gaten houden. Toen de bevalling naderde ging t ineens heel natuurlijk. Ik had behoefte om te er heel ceel bij te betrekken. Dus met handje voelen naar schopjes. Roepen hier is je broer en zus ze willen hoi zeggen. Ook mochten zij gelijk de baby vasthouden toen ze die avond langs kwamen. En t weekend erop weer plus mocht mn bonusdochter samen met de kraamverzorgster haar broertje in bad doen. Door dat wij ze er erg bij gingen betrekken was er geen jaloersie maar liefde. Ze zijn zo gek met hun broertje. We zeggen ook niet half broertje maar gewoon broertje. Maar doordat dit zo gaat creeer je iig rust als je dochter bij ullie thuis is. En laat nooit merken aan je dochter dat jij t soms moeilijk vind. Dus als je een dagje weg gaat. Ga dan niet je dochter troosten met het spijt me dat je niet mee kon want je moest naar papa. Want dan vind zij naar papa gaan nog erger en komt er wel jaloersie. Hoe nugterder jij hiermee omgaat hoe nugterder zij dat ook zal doen. Maar is ze elk weekend bij dr vader? Want anders kan je soms ook een uitje plannen met gezin waar zij bij is. Anders lijken jullie met zn drieen een gezin en zij bungelt er dan kwa gevoel bij. En anders een woensdagmiddag of stukje van de vakantie. Maar pak dan ook 2 daagjes weg met haar erbij en niet alleen zonder haar. Zo creeer je denk ik acceptatie en liefde voor elkaar. Ik hoop echt dat je hier wat aan hebt. En ik begrijp je angst voor de toekomst heel goed. Maar blijf nugter ;-)

  • 2e opkomst

    Ik herken je verhaal. Ik moet nu even weg. Maar ik ga even na denken hoe ik jou dit t beste kan omschrijven om je hierbij te helpen. Maar moet nu weg. Dus dit hou te van mij te goed.