Draai-versie ziekenhuis deel 2

Om exact 14:00 uur stonden we op de 10e verdieping van het Sfg ziekenhuis. De receptioniste verwachtte me al en kon meteen doorlopen naar de behandelkamer.

Werd vrijwel meteen aan de CTG gelegd en er kwamen 2 verpleegkundiges langs om een infuus aan te leggen en bloed af te nemen. Ok, dat wordt dus weer drama..... Bloedafnemen en infuus prikken in mijn aders gaat dus niet als je niet op z'n minst 20 jaar ervaring hebt en dagelijk 100x hetzelfde doet. Hier dus voor gewaarschuwd, maar "uiteraard" wilde de oudst verpleegkundige het toch even proberen. AAAAUUUWWW!! Na 2x bovenop m'n hand, 1x aan de zijkant en 1x in m'n boevenarm, heeft ze het opgegeven en een andere verpleegkundige erbij geroepen. Zij heeft vervolgens mij andere arm en hand aan gort geholpen en toen was ik er klaar mee! Uiteindelijk heeft de gynaecoloog zelf het infuus aangelegd en bloed is er niet afgenomen want het gewoon weg niet ging (ik had ze gewaarschuwd). Ik ben dus nu serieus bond en blauw en het doet nog steeds zeer. Ze hebben die dikke naald volgens mij tegen m'n bot aangelegd en ik dacht dat ik door de grond ging.

Na een uur aan de CTG te hebben gelegen, kwam de vk langs voor een echo en zag dat ze al licht met haar billen in m'n bekken was ingedaald. Niet echt gunstig voor het draaien, maar niet onmogelijk. Hoofdje lag nog keurig tussen m'n ribbenkast in. Ongeveer 10 min later was de gyn ook in de behandelkamer en hebben ze nog even kort en snel uitgelegd wat ze gingen doen. Hoop gel op m'n buik en daar gingen ze........ Ik denk na 1,5 min dat de tranen in m'n ogen sprongen van ellende. Ik had dan wel weeeen-remmers in m'n infuus ingespoten gekregen maar ik kreeg er hoe dan ook wel een harde buik van. Ik raakte licjt in paniek en wist totaal niet meer hoe ik moest ademen. Zo de fuck, wat doet dat pijn zeg!! Op het moment dat ik het al bijna niet meer hield zei de gyn ook tegen de vk dat ze niet erg meewerkend is. Toen barstte ik in tranen uit en zijn ze accuut gestopt met draaien. KLAAR! Tranen afgeveegd en de gyn heeft een stoel naast me gepakt en me uitgelegd wat er verder gaat gebeuren.

Omdat het buikje van de baby aan de grote kant is (meting kwam op ruim 40 weken uit), willen ze me niet veel langer door laten lopen. Ze vond nu nog te vroeg i.v.m. de longen, maar ik mag niet overtijd lopen vond ze. Ben weer aan de CTG gelegd en na 3 kwartier kwam ze terug met een briefje. Ze heeft overleg gedaan met haar collega gynaecoloog en mij het advies gegeven om me binnenkort in te leiden voor een stuitbevalling. Juist omdat haar buikje redelijk groot is, is dit een voordeel voor een stuitbevalling en ze ligt er heel goed voor. Wel moet ik in mijn achterhoofd houden dat de drempel naar een ks heeeel laag is. Als de ontsluiting niet snel genoeg gaat of het wil net vlotten op watvoor manier dan ook, dan lig in binnen 8 min. op de O.K. De agenda's erbij gepakt en maandag 15 oktober zal ik worden ingeleid.
Stiekum had ik natuurlijk gehoopt dat ze keurig mee zou draaien en in m'n achterhoofd een ks in gedachten gehouden. Het loopt dus anders, ze blijft eigenwijs en we gaan toch een stuitbevalling "proberen". De argumenten die de gyn me gegeven heeft (o.a. dat ik nu per direct weg ben bij m'n vk-praktijk en onder het Sfg val, de inleiding/bevalling geheel door de gyn gedaan zal worden niet door een vk of arts-ass. of wie dan ook, de baby er heel erg goed voorligt en haar buikje in dit geval juist voordelen kan hebben omdat ik dan niet het zwaarste gedeelte als laatst eruit moet persen, ze gaan proberen 100% aan mijn geboorteplan te houden en me vanaf extreem goed in de gaten gaan houden) heeft mij toch wel een gevoel gegeven dat ik het moet proberen. Ik hou wel in gedachten dat de kans dat ik alsnog op de O.K. beland groot is, maar dan heb ik er vrede mee.

Ik vind het wel een heeeeel raar idee dat ik over 12 dagen opgenomen zal worden om "moeder" te worden. Bij die gedachten word ik heel erg blij, maar ook (weer) emotioneel. Nu nog de allerlaatste dingen doen en regelen en dan straks met m'n mooie roze maxicosi en vluchtkoffertje melden bij de kraamsuites. Ik heb er vertrouwen in omdat dit een "uitzondelijke bevalling" gaat worden (komt gem. 1x p/maand voor in het Sfg ziekenhuis) en ik dus de beste van de beste aan m'n bed heb staan. Natuurlijk moet ik het zelf doen en ik onderschat het ZEKER NIET, maar ik sta er nu wel 100% achter. Ik moet het van mezelf een kans geven.