Kleine uk alweer 1 maand oud!

Wat gaat het hard.... Ik kan me de opname, inleiding, keizersnede en ziekenhuisopnames nog zo vers herinneren en ze is afgelopen zaterdag alweer 1 maand oud. Nog geen maand thuis, maar voor m'n gevoel is ze al altijd al geweest. Wwat gaat dat gevoel ook ineens snel zeg. Ik moet eerlijk toegeven dat het hechten en band opbouwen met haar even heeft geduurd. Denk ook wel dat dat mede te maken heeft met het feit dat ze bij elkaar ruim een week op de neonatologie en kinderafdeling gelegen heeft en ze niet continu bij haar geweest zijn. En misschien dat de plotselinge en bizarre bevalling ook een beetje meespelen. Maar goed, dat is allemaal dik in orde gekomen. Ik geniet nu echt van me kleine uk en krijg ook steeds meer door wat ze wil, en wat vooral niet en watvoor huiltjes ik te maken heb en vooral hoe ik haar kan troosten. Ik heb me de eerste 2 weken erg aan Robin vastgeklamt en keek er serieus tegenop op het straks alleen te doen (als hij weer aan het werk gaat), maar nu komt hij thuis en moet ik hem vertellen wat ze wil en waarom ze huilt... Ik ben echt haar mama geworden. Zo leuk!

Daarnaast vind/vond ik de eerste weken heel erg zwaar en emotioneel, dat vind ik eigenlijk nog wel, maar merk wel dat het af gaat nemen. We hebben niets te klagen met haar. Ze is absoluut geen huilbaby en behalve de darmkrampjes, is ze best een vrolijke baby. Ons leven is wel 180 graden verandert ineens. Het draait niet meer om mij en Robin en om wat we gaan doen in het weekend, maar we hebben continu rekening te houden met Meike, voedingen, luiers en of er nog voldoende Nutrilon in huis is.
Ik schatte mezelf altijd in als een moeder die heel spastisch met z'n kindje om zou gaan, maar merk dat dat reuze meevalt. Natuurlijk willen we de 3R's voor haar, maar als we een verjaardag hebben of we hebben zin om ergens wat te gaan drinken o.i.d. dan gaat ze gewoon mee hoor. Voel me dan wel een pak-ezel met alles wat meegaat maar daar draai je straks vast je hand niet meer voor om.

Kortom, de eerste paar dagen thuis liep ik met de gedachten rond: "OMG, waar ben ik aan begonnen??!!" en nu denk ik:"Agossie, wat een prachtig, lief klein mensje en we gaan vreselijk ons best doen om een lief en leuk meisje van haar te maken".