En dan zakt de bodem onder je voeten weg...
Dit had een mooie week moeten worden. Afgelopen maandag was mijn laatste werkdag voor mijn verlof. Ik heb in het weekend twee taarten gebakken met blauwe muisjes erop, zodat ik kon trakteren in de koffiepauze. Het was een leuke dag, nog wat cadeautjes gekregen... Manlief had mijn 's ochtends naar mijn werk gebracht, dus die kwam mij om 5 uur weer ophalen. Omdat mijn moeder die dag voor een endoscopie naar het ziekenhuis moest, besloten om nog even bij mijn ouders langs te rijden voordat we naar huis zouden gaan.
En toen was het uit met de pret. We troffen mijn moeder in tranen in de woonkamer. In plaats van de verwachte poliep zijn de artsen bij de endoscopie gestuit op een kwaadaardige tumor van 10 cm. Het drong echt even niet tot me door. Dit kan toch niet! Mijn lieve, fitte, 54-jarige moeder kan toch geen kanker hebben?! Mijn schoonmoeder is twee jaar geleden op 58-jarige leeftijd aan dezelfde rotziekte overleden, dus er schoot gelijk van alles door me heen. En geen positieve gedachten. Straks moet mijn kleine knulletje helemaal zonder oma's opgroeien, dat kan toch niet?! Terwijl ik dit zit te tikken, schieten de tranen weer in mijn ogen. En hoe kan ik nou een kleintje grootbrengen zonder haar hulp en adviezen?
Zo eindigde een mooie dag in een nachtmerrie. Met als gevolg een stresslevel tot in de sterren en een bezoekje van de verloskundige aan huis de volgende dag omdat ik me grote zorgen maakte. Gelukkig voor niks, ons kereltje doet het nog steeds prima daarbinnen. Ze heeft ons zelfs tot twee keer toe het hartje laten horen, dat stelde wel weer gerust.
Nu zijn we een paar dagen later en probeer ik niet alleen de doemscenario's te zien, maar me vast te klampen aan het idee dat het allemaal gewoon goed gaat komen. Hopelijk zit het echt nog alleen in haar darm. In dat geval kunnen ze dat gewoon weghalen en dan is het grootste gevaar geweken. Maar er kunnen natuurlijk uitzaaiingen zijn. Komende week krijgt ze twee scans en donderdagochtend komen de uitslag en het behandelplan. Duimen jullie met me mee voor een goede afloop?
reacties (0)