Loslaten

15 weken oud is onze kleine man alweer. Dat kleine mensje van 5 pond aan de slangetjes in het ziekenhuis is inmiddels getransformeerd in een beer van bijna 6 kilo. En daarmee zit mijn eerste werkdag er ook weer aan te komen.

Vorig weekend was het al tijd voor deel 1 in het proces van loslaten: twee nachtjes weg zonder mijn kleine schatje. Vooraf vergde dat al aardig wat voorbereiding, maar er stond op tijd een toereikende voorraad afgekolfde melk in de vriezer. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er vooraf wel een beetje tegenop heb gezien, maar het was een ontzettend leuk weekend. Het heeft me er weer aan herinnerd dat ik ook nog gewoon mezelf ben en niet alleen mama van T. T. heeft het in de tussentijd ook prima naar zijn zin gehad met zijn papa, dus al met al is deel 1 uit het proces succesvol verlopen.

Morgen is het de beurt aan deel 2: T. gaat 'wennen' bij het kinderdagverblijf. Na vorig weekend zie ik daar minder tegenop. Als hij een heel weekend zonder mij kan, lukken die paar uurtjes ook wel. Bovendien hebben we een heel leuk kinderdagverblijf uitgezocht waar manlief en ik beide een goed gevoel bij hebben. Ik ben benieuwd hoe T. het morgen zelf gaat ervaren.

En dan staat volgende week dinsdag mijn eerste werkdag weer voor de deur. Gemengde gevoelens: aan de ene kant heb ik er wel weer zin in, maar aan de andere kant vind ik het ook nog steeds wel heerlijk om thuis een beetje te kneuteren met mijn kleine mannetje. Vooraf nooit gedacht dat ik zo'n huismus zou worden! Maar waarschijnlijk went het werkende leven ook wel weer snel. Tijd om uit de cocon te komen, het 'echte leven' gaat weer beginnen!