Klaagblog
Een en al zucht . . . . .
Kan even niet goed met mijn gevoelens omgaan.
Iedere maand heb ik hoop, hoop dat er een mooie toekomst begint te groeien.
Een kindje, dat zal ons tweetjes dolgelukkig maken.
En dan iedere maand ook weer de teleurstelling.
Ik weet dat het allemaal op zijn tijd zal gebeuren.
Want ja, alles is al voorgeschreven!
Maar ik kan er even niet meer tegen,
ik wil soms gewoon even helemaal niets.
Wat doen is er mis met mij, wat doe ik verkeerd.
Ik heb drink niet, ik rook niet, ik slaap genoeg, ik ben niet te zwaar en niet te licht.
Pfff, ik wordt er echt zo ontiegelijk moedeloos van.
We zijn nu in cyclus 16!
Waar ik bang voor was, gebeurd ook.
Heb altijd mijn twijfels gehad (!), zo'n voorgevoel dat ik niet snel zwanger zou kunnen raken.
Zo bizar, dat dit mijn gevoelens gewoon beamen.
Helaas!
Eigenlijk wil ik niet naar de gynaecoloog toe. Al hebben we wel een afspraak staan op 21 februari.
Wil er gewoon nog niet aan geloven dat het niet op de natuurlijke manier zonder hulp mag gebeuren.
Moet ik soms nog even stoppen, even mijn gedachten helemaal uitzetten.
Hoe doe ik dit dan?k niet
Bah, ik heb er soms helemaal geen zin meer in.
En zeker omdat mijn man zei dat ik er echt teveel mee bezig ben.
Vanaf het begin, nog voordat we aan het proberen waren: zei ik altijd dat ik niet zo geobsedeerd wilde zijn met het zwanger worden.
Maar ik betrap mij er steeds op, dat ik er echt vaak mee bezig ben.
Wat wil je, na zo'n lange tijd iedere maand dat die hormonen met je lichaam aan het spelen zijn.
Tjonge jonge, ik kan wel schreeuwen!
Hellup ik heb weer positieve energie nodig!
Bedankt voor jullie aandacht.
En sorry voor mijn klaagblog zit er even helemaal doorheen.
Liefs . . . . x 
reacties (0)