Hallo dames,
Grappig vorige zwangerschap type ik ook een blogje 100 dagen voor de uitgerekende datum.
Wat gaat de tijd toch onzettend hard.
Woensdag ben ik 26 weken zwanger en hoef ik gelukkig nog maar 3,5 week te werken en dan mag ik genieten van vakantie en verlof tot 10 weken na de bevaldatum.
Twee weken geleden alweer op de maandag steeds zulke harde buiken en een ontzettende druk down under.
Toch de verloskundige gebeld ze gaf wederom aan dat ik om de harde buiken geen zorgen moet maken maar voor die druk ik toch even naar de HA moest om urine te testen.
Nou vrijdag kon ik langs bij de HA en daar teste ze in mijn urine lichte eiwit en lichte blaasontsteking, de HA vond mijn harde buiken en druk down under icm. de bevindingen in mijn urine toch iets om naar te laten kijken en stuurde me naar het ziekenhuis.
In het ziekenhuis heb ik belachelijk lang moeten wachten, op een gegeven moment dacht ik dat ze me vergeten waren want na 2 uur (1 x een assistent die binnen kwam om het verhaal voor de 2e keer ) kwam eindelijk de gynaecoloog
Toevallig kende ik haar van mijn vorige zwangerschap (ik was toen onder controle in het ziekenhuis), en omdat zij zo ontzettend aardig is vergat ik mijn irritatie over het lange wachten direct.
Ze hadden wederom mijn urine laten testen en daar kwam toch weer dezelfde indicatie uit, nu wilde ze mijn urine op kweek gaan zetten zodat ze konden zien of er ontwikkeling plaats vond of juist niets meer gebeurde. Ook heeft ze inwendig onderzocht of mijn baarmoederhals nog volledig lang was en dit was gelukkig het geval.
Iedere keer als ik me draaide of opstond ging zitten kwam de harde buik en zag ze ook dat ik echt niet aan het overdrijven was met mijn komst.
Ze vertelde me dat ik er verstandig aan doe om zo snel mogelijk te stoppen met werken en thuis zo veel mogelijk uit handen moet geven.
Vandaar dat ik met mijn werkgever heb overlegd om 6 weken verlof voor de uitgerekende datum en 4 weken vakantie op te nemen.
Zodat ik mij niet ziek hoef te melden.......
Thuis is het alleen zo moeilijk om iets uit handen te geven.
Over 3 weken begint bij ons een verbouwing, we gaan boven op de eerste verdieping uitbouwen op het dakterras. Daarmee krijgen we 2 extra kamers.
We hebben er veel zin in, althans in het eindresultaat haha! Het zal ongeveer 3 tot 4 weken duren.
Daarna inrichten geblazen, R.edouan zijn babykamer schuiven we door naar de kleine meid en R.edouan krijgt een nieuw peuterbed en kast.
De commode gebruik ik al lang niet meer voor R.edouan dus dat komt mooi uit.
We hebben er voor gekozen om R.edouan gelijk in een peuterbed te laten slapen want ik hoor er zulke goede verhalen over en in het ergste geval als R.edouan echt nog niet kan wennen kopen we een ledikant extra. Maar ik ga ervanuit dat hij het goed doet.
Als we hem in bed leggen 20.00 draait hij zich om en valt bijna direct in slaap, kanjer! De volgende ochtend rond half 8 wordt hij wakker.
Voor ik ga slapen loop ik zijn kamertje binnen om even te gluren hoe ons prinsje erbij ligt, en zijn dekentjes terug over hem heen te leggen (die schopt hij als eerste namelijk altijd van hem af).
Zodra de verbouwing klaar is en de kinderkamers geverfd en ingericht zijn zal ik foto's maken en aan jullie laten zien.
Mijn zus haar zoontje is ook al bijna 6 weken oud, wat vliegt de tijd, nu heeft hij sinds dat hij 4 weken oud is een rode stip (precies op zijn voorhoofd als een soort boeda-stip) die kleine beetjes groter wordt.
De HA had in eerste instantie gezegd dat het een wijnvlek is, maar na uitpluizen en nog een controle is het nu bijna zeker dat het gaat om een aarbeivlek.
Heeft iemand daar ervaring mee, schijnt namelijk dat deze aardbeivlek nog verdwijnd?
Voor de rest buiten de harde buiken om gaat het goed met mij, ik geniet met volle teugen van R.edouan en heb echt zin in de komst van ons kleine meisje.
Het gaat met R.edouan zo goed, hij ontwikkeld zich echt super.
Hij is een allermans vriend, deelt zo lief als hij iets ziet liggen pakt hij het op en geeft het aan iemand (zelfs als hij diegene niet kent). Schitterend!
Afgelopen vrijdag 23 augustus, stonden wij stil bij het plotselinge overlijden van mijn lieve papa 10 jaar geleden!
Pfffff..... wat blijft het toch moeilijk! En wat is er een hoop gebeurd in 10 jaar tijd.
Ben trots op mijn moeder dat ze altijd zo sterk is!
Nou dames wees zuinig op de dierbaren om je heen, veel liefs
X Saar
reacties (0)