12 augustus 2011 23.00:
Hoor ik daar nou Dewi lopen? Shit nee toch? Over een uur gaat de wekker en ik heb nu echt geen zin in een wakker kind! Oh damn, het is toch Dewi. Nou kom dan maar bij me liggen. Gelukkig slaapt ze verder.
13 augustus middernacht:
De wekker. Dewi nog gauw ff in d’r eigen bed gelegd. Ik kleed me gauw aan en maak Serge wakker. Hij kleedt zich ook gauw aan. Naar beneden om de koelbox in te pakken. Inmiddels is het half 1 en ik besluit dat het tijd is om Dewi wakker te maken. ‘Dewi, lieverd wakker worden, we gaan op vakantie’. Dewi is in 1 klap wakker en begint meteen te ratelen. ‘Ach’ dacht ik nog, ‘als we straks in de auto zitten slaapt ze wel verder’. Dewi gauw aangekleed want Serge was inmiddels als de laatste dingen in de auto aan het zetten. Na Dewi Nikki wakker gemaakt. Die keek in de eerste instantie wel een beetje boos. Zo van ‘HOE DURF JE ME WAKKER TE MAKEN!”
Om 01.15 zaten we met z’n alle in de auto klaar voor vertrek. Dewi was toen nog steeds erg uitgelaten aan het kletsen. Toen wisten we nog niet dat ze pas in Frankrijk haar mond zou houden…..
13 augustus 13.00:
We zijn er! Chateau le Verdoyer in de Dordogne. Het is bloedheet maar na een nacht zonder slaap hebben papa en mama toch echt geen zin om naar het zwembad te gaan. We besluiten om het meegenomen badje op te blazen en de kids daar in te dumpen. Dat was een wijs besluit want ze hadden het heerlijk naar hun zin en zo konden papa en mama lekker op het terras even bijkomen.
Na een uurtje in het badje te hebben gezeten werden de meiden het zat. We gingen maar een stukje op de camping lopen en kijken wat de camping allemaal te bieden had. Dit bleek niet zo heel veel maar genoeg voor ons. Voor kinderen boven de 12 is hier echt niks te beleven maar gelukkig zijn onze meiden nog laaaaaaang niet zover.
Het was inmiddels half 5 en allevier waren bekaf. We gingen alvast eten halen. En wat doe als je moe bent en geen zin om te koken (alsof je dat echt doet op vakantie… ) je haalt pizza.
Om 18.15 ging Nikki al lekker naar bed. Het arme kind had ook erg weinig geslapen dus het was hoognodig. Een klein half uurtje later ging Dewi. Ze was erg oververmoeid waardoor ze niet kon slapen. Om 19.30 gingen dat toch de luiken dicht en gingen de volgende dag pas open.
14 augustus s’ochtends:
Damn, regen! Ik had gisteren aan Dewi beloofd dat ze mocht zwemmen vandaag en nu regent het! Hmmm.. hoe ga ik dit aan haar verkopen? Gelukkig begreep ze dat ze met regen niet kan zwemmen dus hop, regenlaarsjes aan en plassen stampen! Godzijdank was het een succes. S’middags zijn we een stukje gaan rijden en even een supermarkt zoeken. Het campingwinkeltje stelt echt niks voor en de meegebrachte voorraden drinken etc. moet toch bijgevuld worden.
Al gauw hadden we een winkel gevonden. We hadden echt niet veel gekocht maar toen we gingen afrekeningen, mocht ik €66,- neerleggen! Wow, Frankrijk is duur! Daar had ik niet aan gedacht. Maar goed, het mag de vakantiepret niet onderdrukken dus we nemen het voor lief.
De volgende dag regent het nog steeds een beetje. Toen werd ik chagerijnig. Ik kreeg flashbacks van Italie 3 jaar geleden (Dewi was 7 maanden en we zaten in een stacaravan, net als nu, en het heeft een week geregent. NOT FUNNY!) en dacht alleen maar ‘thuis kan ik ook in de regen zitten, ik ga dan liever nu naar huis. Gelukkig trok het weer gauw bij en s’middags was het heerlijk. Dus we gingen zwemmen! Dewi had de waterglijbaan al gauw gevonden en was er niet vanaf te slaan. Nikki vond het water maar koud. Toen merkte ik het verschil wel dat ik met Dewi altijd ging babyzwemmen en met Nikki eigenlijk niet. Met 2 kleine kindjes die zo weinig verschillen in leeftijd kan je gewoon niet in je eentje op maandagochtend (als iedereen werkt) gaan babyzwemmen. En nu had ik er toch spijt van dat we niet vaker op, bijvoorbeeld, zondag zijn gaan zwemmen. Nikki liep daar rond met blauwe trillipjes en zag er de lol totaal niet van in. Nu zijn wij nogal gemene ouders en hebben haar toch een soort van gedwongen om het leuk te vinden (knipoog) en na een paar dagen vond ze het dan toch leuk. Het koude water nam ze voor lief en ze spetterde iedereen die voorbij liep nat. En zelf had ze de grootste lol. Ze schaterde het uit!! Heerlijk….
Dewi kon uren in het water spelen. Echt een waterratje. Gelukkig is mama ook echt een waterrat dus konden we lekker samen spelen. (en weet je wat nou zo leuk is aan met kleine kinderen op vakantie te gaan? Je kan zelf, als volwassenen, ook weer spelen in het water zonder dat iemand het gek vind. Heerlijk met je kind prinses en ridder in het water spelen, net doen alsof er draken in het water zitten die je gaan pakken en de handstand maken ‘omdat je kind dat zo leuk vind’. Tja, het kind kwam weer in me boven).
16 augustus t/m 18 augustus:
Heerlijk weer! Dus we zijn voornamelijk aan het zwemmen. Tussendoor hebben we nog even een chateau bezocht (nu we er toch zijn, laten we dan ook maar iets cultureels doen). Dewi had er echt heel veel zin in maar toen we eenmaal in het kasteel waren, en ze merkte dat er geen Assepoester, Belle, Doornroosje of Yasmine waren, vond ze er geen reet meer aan. Ik vond het wel superinteresant en Nikki vond het er lekker hol klinken dus die zette het op een gillen (van plezier) want het klonk zo leuk. De tuin vond Dewi wel heel leuk want daar kon ze zo lekker bloemen plukken. Wat dus niet mocht! OK.. echt een succes was het dus niet maar, we hebben wel een heus kasteel gezien! S’middags zijn we maar weer naar het zwembad geweest. Dat vonden de meiden toch leuker. En tja, het is nu eenmaal echt zo dat als de kindjes het naar hun zin hebben, de ouders dat dan ook hebben.
19 augustus:
Ja dat is vandaag! Dewi ligt met haar gat weer in het water (samen met haar vader), Nikki slaapt, en moet ik eigenlijk inpakken. Maar laat ik nu ineens heel veel inspiratie hebben gehad voor een blog en tja, dat moet ook gebeuren ;-)
De vakantie zit er bijna op. Nog een paar uurtjes genieten van het lekkere weer, het zwembad en het ‘niets moet en alles mag’ gevoel! Kunnen we er weer een jaar tegenaan? Nee, maar het is niet anders. We hebben het er al over gehad en waarschijnlijk gaan we volgend jaar weer terug naar deze camping. Ik kan niets anders zeggen dan dat het echt een heerlijke camping is. Voor iedereen met kleine kindjes aan te raden (of voor mensen in een rolstoel want het is hier super rolstoelvriendelijk).
Weet je, ik laat het inpakken wel even liggen voor straks! Het zonnetje roept me nu!!
p.s. foto's komen als we thuis zijn!
reacties (0)