Moederliefde

Op enig moment is het zover: je wordt moeder. En daar is dan ook de onvermijdelijke moederliefde. Dat gaat voor alles. Je wilt je kind alles geven wat je in je hebt om hem/haar gelukkig te maken. Klinkt eenvoudig he ! Maar als je erover na gaat denken, komt er heel wat bij kijken. Natuurlijk is moederliefde heel veel warmte, aandacht en begrip. Maar alleen daarmee kom je er niet. Want hoe graag je je kind ook alleen maar heerlijk in de watten zou willen leggen, het is ook nog de bedoeling dat je kind iets leert in het leven. Dat hij/zij opgroeit tot een zelfstandige volwassene. Ik hoop dat onze dochter later een gelukkige, zelfstandige vrouw wordt. Iemand die gelukkig kan zijn met de kleine dingen in het leven. Van een ondergaande zon, een mooi boek, van een blik van verstandhouding. Dat ze voldoening krijgt van wat ze onderneemt in het leven. De basis daarvoor wordt al gelegd in je jeugd. Toen ik klein was, had ik een vriendje dat alles kreeg wat hij wilde hebben. Geen langdurige wensen en verlangens die pas na lange tijd vervuld werden. Op zijn verjaardag kreeg hij zoveel cadeaus dat hij de pakjes met steeds meer onverschilligheid openmaakte. Ik geloof dat hij nooit echt blij was met alle cadeaus die hij kreeg. De moraal van het verhaal is dat je het meest gelukkig wordt van iets waarvoor je moeite hebt moeten doen of lang op hebt moeten wachten. Natuurlijk gaat het niet zover dat je je kind helemaal niets meer zou moeten geven. Ik zoek daarin zelf altijd een gulden middenweg waarbij je onherroepelijk steeds de verkeerde afslag neemt. Die verkeerde afslag neem je eigenlijk steeds in je pogingen om een goede moeder te zijn. Misschien wel omdat de juiste afslag niet bestaat. De weg naar goed moederschap is kronkelig en grillig. Ik wil mijn dochter graag overal bij helpen, maar wil ook graag dat ze – in haar eigen belang – zelfstandig wordt. Ik wil haar verdrietjes wegnemen, maar wil ook dat ze in staat is om verdriet te verwerken. Ik wil haar behoeden voor fouten,  maar besef dat ze ook het recht heeft om haar eigen fouten te maken en daarvan te leren. Ik wil graag dat ze wat onbevangen blijft, maar tegelijkertijd niet naïef. Al met al is die moederliefde toch nog niet zo eenvoudig. Ik denk dat je er vooral niet teveel over na moet denken, dat opvoeden en verzorgen vooral op je gevoel moet gaan. Via allerlei kronkelige omwegen kom je dan meestal weer op de goede weg terecht. Neemt niet weg dat het goed is om zo heel af en toe eens na te denken over de weg die je wilt inslaan.