Portret joods meisje

Deze blog gaat niet over baby's maar wel over een kind. Een joods kind dat in 1942 is overleden in Auschwitz. Ik schrijf deze blog omdat de gedachte aan haar mij al twee dagen bezig houdt. In mijn vrije tijd doe ik genealogisch onderzoek naar joodse gezinnen in Rotterdam. Ik werd benaderd door een ouder echtpaar. De vrouw van dit echtpaar was tijdens de Tweede Wereldoorlog een jong meisje en bij haar in de straat woonde een joods gezin met drie dochters. Eva, Sophie en Ruby. Waarschijnlijk vrolijke lieve meiden, net als alle andere meisjes van die leeftijd. Net als alle andere meisjes, met één verschil: ze waren joods. De mevrouw die mij mailde, is in de oorlog met haar ouders uit Rotterdam vertrokken omdat de oorlog in Rotterdam veel slachtoffers maakte. Toen ze na de oorlog terugkwamen, waren Eva, Sophie en Ruby weg. Weg om nooit meer terug te komen. Jaren later vindt ze in de spullen van haar vader een getekend portret waarin ze één van haar buurmeisjes herkent. En ze mailt mij om meer over dit gezin te weten te komen. De aanblik van dat portret heeft mij erg geraakt. Natuurlijk weet ik dat het lot van die meisjes afschuwelijk was. Maar wanneer je zo'n meisje op papier recht in de ogen kijkt, dringt het nog dieper tot je door. Ik wil dit met jullie delen omdat we soms vergeten dat ieder kind een kind is, ongeacht de afkomst. Een kind, een onschuldig kind ! Binnenkort krijg ik de tekening van dat meisje. Ik schenk het aan een instelling die het bewaart voor iedereen die later nog even aan haar wil denken.