Op controle n.a.v. mijn bbz.

Vandaag moest ik voor controle naar de gynaecoloog. Ik had verscheidene vragen van te voren op papier gezet, omdat ik bang was dat ik anders de helft zou vergeten te vragen. Mijn moeder is even met me mee gegaan.

Alles ziet er goed uit. Ik heb ook bijna helemaal nergens meer last van. Alleen als ik me uitrek dan voel ik het nog wel goed, dus daar moet ik even wat voorzichtig mee zijn. Verder heb ik een beetje spierpijn in mijn buik. Net alsof ik 100 sit-ups de dag daarvoor heb gedaan, maar het knapt al snel op voel ik. Er zat geen cyste meer op mijn eierstok en die cyste zat er alleen maar om hormonen aan te maken om de zwangerschap goed te laten verlopen. Dus ik hoef eigenlijk ook niet bang te zijn dat ik nu ineens spontaan nieuwe cystes krijg.

De pathaloog anatoom heeft de verwijderde eileider onderzocht en er bleek een zogenaamde 'windei' in te zitten. Dus als het wel in de baarmoeder was gekomen, dan nog was het resultaat een miskraam geweest. Een windei is op zijn simpelst gezegd een eitje zonder embryo, het is een lege vruchtzak. Eigenlijk vond ik dat wel fijn om te horen.

De gynaecoloog zei verder dat mijn andere eileider er tijdens de kijkoperatie prima uitzag, maar je kunt nooit echt zien of hij echt goed zijn werk doet. Mocht ik na langere tijd nog steeds niet opnieuw zwanger zijn, dan kunnen ze met contrasterende vloeistof kijken of de eileider wel open is. Maar vooralsnog is er geen aanleiding om dit te vermoeden en ik heb op dit moment ook geen zin in nog meer gerommel in mijn lijf. Dat zien we dan wel weer hoor.

Ik had ook zo'n last van mijn rechterbovenarm sinds de operatie. Er zat een bult en het voelde als een grote blauwe plek, dus ik heb gevraagd of zij ook wist waardoor dat kwam. Want voor zover ik wist is er niks met die arm gedaan, zelfs de bloeddruk werd bij mijn andere arm opgemeten. Gelukkig kon zei me vertellen dat dit waarschijnlijk kwam door de injectie die de anesthesist mij na de operatie heeft gegeven tegen misselijkheid. Ik was blij dit te horen, want ik was al bijna bang dat er een tumor in zat. ;)

Bij een volgende zwangerschap moet ik nu dus eerst naar de huisarts zodat hij/zij mij een verwijsbrief kan geven voor het ziekenhuis en dan krijg ik met 6 weken al een echo om te controleren of het dit keer wel op de juiste plek zit. Daarna kan ik de rest van de controles weer bij de verloskundige hebben en aan het eind van de zwangerschap wordt ik weer overgedragen aan de gynaecoloog i.v.m. de keizersnede die ik heb gehad. Dus ik word dan lekker heen en weer geslingerd. :S

Als laatste raadde zei me aan om minimaal 3 menstruaties af te wachten voordat we weer verder gingen met proberen, omdat anders de kans wat groter is dat een nieuwe zwangerschap zich gaat nestelen in het kleine reststukje van de eileider die nog aan het helen is. Het hoeft natuurlijk niet zo te zijn, maar voorkomen was beter dan genezen natuurlijk. Het was normaal als mijn eerstvolgende menstruatie een stuk langer op zich liet wachten. Dat kon best pas na 8 weken weer op gang komen. De 'menstruatie' die ik vorige week een paar dagen (maar 3 dagen) had was waarschijnlijk niet echt een menstruatie maar eerder het verlies van het placentabed e.d. 

Hoe het nu mentaal met me is? Hartstikke goed eigenlijk. Ik voel me sinds vrijdag mentaal weer goed. Ik heb het denk ik echt al een plekje gegeven. Ik kan er gewoon over praten met iedereen en ik word er dan ook niet emotioneel onder. Het is wel goed zo eigenlijk.  

Ik was dus zwanger van niets eigenlijk. Klinkt wel wat vreemd, maar in feite was het wel zo. We gaan vol goede moed verder (over een paar maand dan) en ik weet nu al dat ik heel erg blij zal zijn de eerstvolgende paar keren als ik weer ongesteld ben. :P