Het goede nieuws is dat het in ieder geval op de goede plek zit. Jeej! Dus ik hoef niet bang meer te zijn voor een nieuwe buitenbaarmoederlijke zwangerschap.
Maar verder... Er was in feite (nog) niks te zien. Er was een vruchtzakje van 7,1 mm en er was verder nog niets te zien, laat staan een kloppend hartje. Van een embryo was er nog niks te bekennen. Dus de gynaecoloog zei dat ik waarschijnlijk minder ver heen was als dat ik zelf dacht. (Maar dat kan volgens mij eigenlijk niet.) Met andere woorden: het is òf dat ik inderdaad nog niet zo ver ben òf het gaat de verkeerde kant op. Gezien ik maandag bij moeders voor moeders ook nog licht testte weet ik het zelf niet zo goed. Ik ben van plan om maandag gewoon nog een keer een zwangerschapstest te doen en die ga ik dan vergelijken met de rest. Ik hoop maar dat het streepje donkerder wordt, want anders weet ik niet goed wat ik moet denken. Ik ben niet ongerust, maar echt lekker zit het me ook niet.
De gynaecoloog schrijft een briefje die hij stuurt naar de verloskundigenpraktijk en dan kon ik ze volgende week wel bellen. Ik hoop dat we snel weer voor een nieuwe echo mogen. Tot die tijd ga ik het denk ik ook aan nog niemand vertellen. Ik wil eerst een kloppend hartje zien.
reacties (0)