De tweede echo met 8 weken.

Of eigenlijk de tweede echo met minder dan 8 weken. Waarschijnlijk 7 weken.

Een pak van m'n hart. De echo was goed. Er was een hartactie te zien! Gelukkig. Om eerlijk te zijn had ik de laatste paar dagen er niet meer zo'n goed gevoel bij. Ik heb nagenoeg nergens last van namelijk. Met de zwangerschap van onze zoon had ik toch wel meer en duidelijke klachten rond deze termijn en daarom maakte ik me toch wel wat zorgen. Maar het is dus goed!!! Jeej! 

Opmeten kon ze nog niet, daarvoor was het te klein. Ze vermoed dat het 7 weken ver is. Maar over 3 weken een termijnecho en dan zullen we het weten. Met de termijnecho van onze zoon werd ik destijds ook een week terug gezet, dus misschien ben ik wel iemand die een lange innestelingsperiode of iets dergelijks heeft. Even afwachten. Bloeddruk was goed, 100/60. Gewicht te hoog, maar hoe zwaar ik ben zeg ik lekker niet. ;) 

Over zo'n 2,5 week (nog voor de termijnecho) gaan we het vertellen. Mijn schoonmoeder gaat nu namelijk 2 weken op vakantie en we (of eigenlijk mijn man) vinden het nu nog wat te vroeg om het te vertellen. En we willen het haar wel persoonlijk vertellen. Ze is dan weer even een paar dagen thuis en dan gaat ze 4 weken met vakantie. Mijn man vond het eigenlijk over 2 weken vertellen zelfs nog te vroeg, maar ik heb ook gezegd dat ik echt niet van plan ben om het pas over 7 weken te vertellen. Plus dan zijn wij weer met vakantie en om het dan persoonlijk te vertellen zou ik dan al 17 weken zijn. Ja daag! Vooral met zomerkleren kan ik het dan niet meer met goed fatsoen verbergen, dus dan maar over 2 weken vertellen hoor. Dan zou ik 9 à 10 weken zijn, dus dat is mijn inziens ook wel een mooie termijn. Hoe we het vertellen, daar gaan we nog even over brainstormen. 

Meteen na de afspraak met de verloskundige ook maar wezen bloedprikken. We waren toch vlakbij het ziekenhuis. Grrr.... 6 buisjes bloed!!! En ik heb er al zo'n hekel aan. Een stagiaire prikte me en ze deed het wel goed hoor, maar het is niet mijn hobby om daar naar toe te gaan. Het laatste buisje wou bijna niet meer vol. Ik was al bijna bang dat ze nog een keer moest prikken, maar ze moesten het maar met die hoeveelheid doen vond ze. Is mij prima natuurlijk. Dus ben weer leeggeprikt. Haha. Hopelijk niet weer bloedprikken, maar ik meende iets te begrijpen dat ik halverwege me op suiker moest laten prikken omdat ik een te hoge bmi heb? Onzin vind ik dat zelf, maar zo zijn de regels kennelijk.

Ik kan bijna niet geloven dat ik dus toch werkelijk zwanger ben. Ik voel me niet zwanger. Ik ben niet misselijk. Ik ben niet moe. Ik ben niet verstopt. Ik heb geen last van brandend maagzuur. Ik voel geen grotere baarmoeder. En mijn borsten voel ik alleen maar een beetje als ik over een hobbelig weggetje fiets. Ik moet me natuurlijk gezegend voelen dat ik nergens last van heb, maar hierdoor voel ik me dus niet zwanger. Nog even geheim houden is dus niet zo lastig. Ach... en de kwaaltjes kunnen nog wel komen natuurlijk, al hoop ik eigenlijk ook weer niet dat ze komen. Het is toch ook wel weer heerlijk om je goed te voelen.

Nou, dan zijn jullie ook weer op de hoogte. Een goed bericht dus. :D