5 weken zwanger

Week 5:

Fijn om te kunnen zeggen dat ik nog steeds zwanger ben. Begin van de week halsoverkop naar de prenatal geweest om kleertjes maat 44 te halen voor de pasgeboren baby van mijn schoonzus. Ik ben er met mijn eigen zus geweest en eigenlijk had ik ook stiekem even verder willen kijken in de winkel. Maar om geen argwaan te wekken neiet gedaan. Heerlijk om zo'n klein teer ding te zien. Maar man, man, man... die was wel echt klein. Dan denk je weer terug aan je eigen kraamtijd en bevalling.  En dit keer ook aan de toekomst.

Met oudjaarsdag is mijn man traditioneel bij zijn moeder oliebollen gaan bakken. Ik ben dit jaar niet mee geweest, want ik had er geen zin in om daar de hele dag ons zoontje te moeten vermaken die heel graag wil zien wat papa doet, maar er niet bij mag komen. En aangezien we het ook die avond daar al zouden uitzitten, vond ik het wel prima. Mijn man vertelde dat hij zich bijna tijdens het bakken had versproken toen zijn moeder begon over alle mensen die ze moesten missen en dat ze dan ook dacht aan ons fotolijstje. (Met de vorige zwangerschap die uitliep op een miskraam hadden we haar ter aankondiging een fotolijstje met gedicht gegeven.) Mijn man wou bijna zeggen dat die binnenkort wel weer gevuld zou zijn. Ik vraag me af of ze dat gemerkt heeft, want die avond gaf ze me een knipoog toen ze vertelde dat de ananasflappen met bierbeslag waren gemaakt dus als ik geen alcohol wou (knipoog) moest ik die niet nemen. Nu kon ik gelukkig heel laconiek zeggen dat ik die immers toch nooit eet, omdat ik geen ananas lust. De avond is verder prima verlopen. Ons zoontje heeft zich keurig gedragen en netjes wezen slapen daar en om 12 uur leuk vuurwerk meegekeken. Alleen thuis wou hij eigenlijk niet meer naar bed, want de klok stond niet op 7 uur. Leuk, die kinderlogica. ;)

Nieuwjaarsdag weer even wezen kijken bij de baby. Leuk! :D En daarna naar mijn ouders waar iedereen van de familie was. Ook gezellig! Maar toen we begin van de avond terug waren had ik het ook wel weer even gehad. Nergens puf meer voor.

Fysiek voel ik deze week mijn borsten nog steeds. Ze zijn gevoeliger dan normaal, maar niet erger dan vorige week. En dan komen de twijfels toch weer naar boven. Neemt mijn hcg af? Vanavond lag ik lekker in bad en ik zie bij mezelf echt al een verandering van mijn onderbuik. En als ik naar zolder toe ga, ben ik lichtelijk buiten adem. Heb ik anders nooit. Het voelt dan een beetje net als de ijle lucht in de bergen als je dat nog niet gewend bent. Misschien gevolg van het extra aanmaken van bloed? Mijn keel is nog steeds niet helemaal genezen. Erg irritant, maar dat komt natuurlijk door een verlaagde weerstand. Elke keer als ik zo hard moet hoesten doet het me zeer in mijn onderbuik/lies. Ik ben bijna bang dat ik met dat gehoest een miskraam veroorzaak. Waarschijnlijk onzin, maar zo ervaar je dat dan. Mijn darmen beginnen ook op te spelen. Het is harder. En dan vanavond ineens rommelt het en heb ik diarree. En dan gaat er door je hoofd: voor de bevalling ruimt het lichaam vaak ook op. Zou het toch mis zijn? En aan de andere kant krijg ik weer wat last van maagzuur. Toch een goed teken? Oh... die twijfels zijn zo niet leuk! Ik weet dat het normaal is als je zo'n geschiedenis als de mijne hebt, maar het is niet leuk. Ik had me nog zo voorgenomen om er van te genieten en er het volste vertrouwen in te hebben. Maar het lukt niet. Hoe dichter ik bij de eerste echo kom, hoe zenuwachtiger ik word. 

Morgenochtend zullen we het weten. Alleen denk ik niet dat ik met slecht nieuws goed om zou kunnen gaan dit keer.