En ook de 7 weken volledig gehaald. Morgen weer een echo. En ik ben bang. Bang dat het mis is. Eerder deze week had ik zo nu en dan last van ochtendmisselijkheid, maar nu geen kwaaltje meer te herkennen. Woensdagavond plots buikgriep gekregen. En onze zoon ook. Ik hoop in ieder geval dat het buikgriep was en niet voedselvergiftiging. Mijn arme man heeft die nacht meerdere keren het bed van zoonlief moeten verschonen en ik lag naast hem zielig te wezen en 100 x naar de wc of boven de emmer te hangen. Hij heeft de volgende dag vrij genomen om voor ons te zorgen. Zo lief! Onze zoon was de volgende ochtend alweer beter, maar ik...? Ik was zooooo beroerd. Ik heb die dag niet eens 1 beschuit binnen kunnen houden. Die avond geregeld dat onze zoon de volgende dag eerst 's ochtends naar mijn ouders zou gaan en de 's middags naar mijn zus. Want ook al zou ik niet meer ziek zijn, dan zou ik zeker nog zwak zijn. En dat was inderdaad zo. Dus fijn die dag weer wat op kunnen krabbelen, maar mijn eetlust was totaal afwezig. Ook gisteren nog nodig gehad om op krachten te komen, maar nu weer helemaal fit. En dat is ook meteen wat mij zorgen baart. Ik heb dus nergens last van meer. Lastig om dan nog positief te blijven. Geen bloed, houdt moed. Moet ik tegen mezelf zeggen. Morgen weten we meer.
reacties (0)