De nachten gaan gelukkig nog goed, maar vanaf 18.00 uur kun je mij opvegen hoor. Gisteren en eergisteren heeft hij de hele ochtend niet geslapen. En 's middags 2 uurtjes wel geslapen. Om vervolgens tot laat in de avond niet te slapen. Hij dommelt wel eens even in, maar dat duurt niet langer dan 5 minuten. Dat noem ik niet slapen. Ik ben er constant mee bezig en aan het einde van de dag heb ik koppijn en kan ik niks meer hebben. Dan staan de tranen me nader dan het lachen. De borstvoeding die ik afkolf probeer ik zo snel mogelijk af te bouwen, want dat is echt geen doen meer. Niks geen roze wolk. Dit is overleven. Nee, ik raak niet depressief. Zo zit ik gelukkig ook niet in elkaar. Het consultatiebureau kon me ook niet verder helpen. Ze mogen vanuit de organisatie geen osteopaat aanraden, maar de betreffende verpleegkundige stond er zelf niet negatief tegenover. Dus ik ga op zoek naar een osteopaat. Want maar 10 uren op een dag slapen in totaal kan niet goed zijn voor zo'n kleine. En ook niet voor mama. Op zich voel ik me fysiek wel redelijk goed, maar 's avonds trekt alles van onderen en kan ik niet normaal meer lopen. En dat komt volgens mij doordat ik geen rust genoeg krijg. Iemand nog tips toevallig? En dan bedoel ik wat ideeën out of the box. Ik weet het verder ook niet meer. De standaarddingen werken in ieder geval niet.
reacties (0)