Eindelijk onder de 100kg grens gekomen, maar minder gemakkelijk als ik bij het schrijven van de vorige blog had verwacht. Ik ging zo voortvarend en was zooo trots op mezelf. Maar toen kwam die 100,0 op de weegschaal en dacht ik... Ik heb wel wat lekkers verdiend. En we hadden die week een stamppotbuffet. En patat. En.... En een zak chips... Etcetera. En toen stond de weegschaal de week daarop op 101kg. En ik bleef rond dat gewicht schommelen. Ik durfde daarom ook geen nieuwe blog te schrijven. Ik schaamde me dat ik me weer had laten gaan en was vervallen in mijn oude eetpatroon.
Zoals ik waarschijnlijk wel eens eerder heb gezegd: Ik heb geen rem. Ik kan beter helemaal niet beginnen met eten, want anders eet ik meer, meer, meer. Ik kan niet ophouden bij 1 bakje chips. Dat wordt meteen de hele zak. Ja, ik weet dat dit zwak is van me. Maar dat is gewoon de realiteit.
Who said it would be easy?
Maar nu gelukkig weer op de goede weg. Natuurlijk zondig ik ook en ik heb ook niet de wens om nooit te zondigen. Maar het moet met beleid. En DAT is wat het moeilijk maakt.
Inmiddels weeg ik 98,1kg volgens de weegschaal vanochtend. Nu moet ik hierbij zeggen dat ik de laatste paar dagen niet helemaal fit ben en ook bij tijd en wijlen een lichte verhoging heb. Dus een deel zal ook vochtverlies zijn. Hopelijk gaat de teller steeds verder naar beneden. Voor het eerst in jaren ben ik in ieder geval gemotiveerd. En dat is het halve werk.
Mijn man heeft nog steeds niks door. Terwijl er nu toch meer dan 7kg af is. Maar goed... zelf zie ik er ook niks van. Dus dan kan ik dat ook niet van hem verwachten. Ik blijf het geheim houden en ben nieuwsgierig wie het als allereerste op zal vallen. De tijd zal het leren.
reacties (0)