ASS of karaktereigenschappen...

Voor de vakantie is onze oudste (8 jaar) getest, omdat er vaak geen land te bezeilen was met hem thuis als hij uit school kwam. Een test op disharmonisch profiel en een iq-test. Een psychodiagnostisch onderzoek. Zijn profiel bleek wel harmonisch te zijn. En zijn totaal iq-score was 116. Dat is bovengemiddeld, maar niet begaafd. Als je het op dit moment zou vertalen naar opleidingsniveau, dan zou havo zeker haalbaar zijn en vwo misschien ook als je er hard voor werkt. Maar hoe slim je ook bent, dat kan mij niks schelen. Als je maar happy bent. En DAT is hij lang niet altijd. Ik had die slimheid veel liever ingeruild voor ondergemiddelde prestaties waarbij mijn kind vrolijk in het leven stond.


Maar goed... Hij is dus getest en ondanks dat hij niet aan alle pijlers voldoet van ASS (autisme dus), komt het daar wel het dichtst bij in de buurt. Hij heeft dus niet zozeer de diagnose ASS, maar wel wordt het zorgplan daar op gericht. Het kan wel dat hij later alsnog de diagnose ASS krijgt, maar hij kan het ook 'ontgroeien'.


Aangezien het op school zelf wel helemaal goed gaat, heb ik tegen de juf aan het einde van het schooljaar gezegd dat hij geen ASS had. Ik wil hem niet in dat vakje proppen. Het is nog te onduidelijk of hij het wel of niet heeft. Als je eenmaal in het hokje zit, dan is het bijna onmogelijk om er nog uit te komen denk ik. En zoals ik zei: op school gaat het echt prima. Hij mag komend schooljaar meedoen met de plusklas en daar zijn er geen problemen. Ook op sociaal gebied niet. En ook geen gedragsproblemen.


Maar thuis wel. Alhoewel dat wel steeds minder is. Ik ga een opvoedcursus die gericht is op ASS volgen. Wellicht zullen bepaalde opvoedtechnieken voor ASS bij hem ook werken. Of hij het nu wel of niet heeft. Ik twijfel. Het is wel zo dat na de test je meer op kleine dingen gaat letten en tijdens deze vakantie denk ik wel steeds meer dat hij inderdaad een milde vorm van autisme heeft. In ieder geval hebben wij ervoor gekozen dat hij het zelf niet weet. De wereld om hem heen zal tenslotte niet veranderen. Hij zal daar mee moeten leren omgaan. Hij is in ieder geval slim genoeg om sociale dingen aan te leren. Dat zei de psycholoog ook. Daarnaast willen we niet dat hij een diagnose van ASS gebruikt of eigenlijk misbruikt om zijn gedrag goed te praten. De meningen zullen hier waarschijnlijk over verdeelt zijn, maar zolang het niet duidelijk is vertellen we het hem zelf niet. Wij zullen proberen iets anders met hem om te gaan, hopelijk is dat (voor nu) genoeg. De tijd zal het leren. 

1074 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • Nog-even!

    Onze knul wordt lastig en boos als hij honger heeft. Probeer eens na te gaan of dat invloed kan hebben. Hier helpt het dus om hem op tijd wat te eten te geven. Hier was eind van de ochtend een probleem en rond 17.00. Als een kind gevoelig is, kan het onbewust overreageren op bv een hongergevoel of de overgang van school naar huis.... Is het op halve schooldagen hetzelfde?

    Uiteindelijk is ASS natuurlijk gewoon een optelsom van (karakter)eigenschappen die het samen lastiger maken om te functioneren naar de maatstaven van nu

  • seonsyain

    Alle schooldagen zijn even lang. Van 8.30 uur tot 14.00 uur. Dat vind ik persoonlijk wel heel fijn. Het heeft zijn uitvallen gehad. Een enkele keer was het 4 van de 5 dagen raak. Meestal 3 dagen. Maar we hebben later het ook wel een week gehad van 1 of 0 dagen. Dat viel me op toen het voetbal was gestopt. Net voor de zomervakantie was het wel weer even heftig, maar dat was het geval bij heel veel kinderen hoorde ik. De één na de andere ouder klaagde toen over hun kind die moeilijk deed voor de vakantie. Dat waren ook vreemde dagen natuurlijk.

    Honger heb ik nog nooit aan gedacht. Ik zal er eens op letten. Bedankt voor het meedenken.

  • mamavananouk

    Ik heb met de oudste die enorme last van prikkels heeft ook nog sensorische integratie therapie een paar keer gedaan . Die vrouw zei dat ik ze al onderweg naar huis iets te kauwen moest geven omdat dat goed voor de prikkelverwerking was . Bv kauwgom of een stuk appel of komkommer. Vooral hard kauwen was goed .

    En hier inderdaad ook vooral de oudste en ikzelf ook die als ze honger heeft echt niet voor rede vatbaar is. Dus ookal gaan we over 20 minuten eten als madam helemaal uit haar plaat gaat om dat broertje bv ademt dan gaat er een cracker of komkommer in.

  • mamavananouk

    Als hij trouwens veel last heeft van prikkels dan kan hij oorkappen op school opdoen. Een beter plekje in de klas krijgen , af en toe naar de gang om rustig te werken etcetera

  • mamavananouk

    Als hij direct uit school gelijk even op zijn kamer mag spelen, helpt dat wel ? Dus niet eerst nog even wat drinken en eten maar gelijk naar boven ?

  • seonsyain

    Weet ik niet. Nog niet geprobeerd.

  • mamavananouk

    Je kan dan na 10 minuutjes zonder broertje langs gaan met een koekje en wat lekkers. Hier komen toch wel geregeld vriendjes van zoon spelen op woensdag middag. Dochter heeft daar altijd veel last van. Wat we dan doen is dat zij gelijk naar boven vlucht. Ik ondertussen lunch voor de jongens regel . Ze eten dan . Daarna de jongens naar boven of buiten gooi en dan in alle rust met dochter ga lunchen . Dit is voor haar een fijne manier. Mijn dochter ging vroeger altijd in de trapkast zitten. Die zocht dus haar rust op. Terwijl ik gezellig na school wat wou drinken . Nu ik haar eerst laat landen gaat het een stuk beter met de boze buien .

  • mamavananouk

    Hier twee kids met ASS. Bewust ze niet verteld na diagnose. Dochter kwam een keer uit school en zegt mam ik weet waarom ik anders ben want ik heb autisme . Had ze een spreekbeurt van iemand over gehad . Toen hebben we het haar dus na twee jaar verteld. Sindsdien is ze heel vrolijk en blij omdat ze dus nu begrijpt waarom ze anders is en anders reageert. Een opgelucht kind dus .

    Terwijl we er juist goed aan dachten te doen om het niet te vertellen omdat ze al zo weinig zelfvertrouwen had . Nu heeft ze zelf boeken uit de bieb gehaald erover .

  • seonsyain

    Als de diagnose duidelijk is, vind ik het misschien toch weer anders. Maar het is nu nog vaag. Het kan beide kanten op. We weten dus niet of hij wel of geen ASS heeft, omdat lang niet aan alle pijlers wordt voldaan. Dus ja... ik vind het dan nogal voorbarig om hem er mee te 'belasten'. Wat als we tegen hem zeggen dat hij autisme heeft en later blijkt het niet zo te zijn, maar is hij 'gewoon' sociaal een laatbloeier?

    Ikzelf was vroeger namelijk ook laat met vrienden maken, samen spelen, weten wat ik wel of niet kan zeggen. Maar autisme heb ik echt niet, maar ik kan me best voorstellen dat in de huidige maatschappij ik op die leeftijd een diagnose zou kunnen krijgen met kenmerken van ASS. Lastig... Wat is wijsheid dan...

    Maar ik kan me goed voorstellen dat het voor jouw dochter een opluchting was.

  • mamavananouk

    In jouw geval zal ik ASS inderdaad niet laten vallen. Ken je de boeken van geef me de vijf? Dat zijn goede boeken. De inhoud zal je ook wel bij de cursus leren . Duidelijkheid , structuur enzo zijn voor iedereen Goed. Dus mocht hij geen ASS hebben dan helpt het hem toch

  • raingirl

    sterkte mop. heb je een prive beriicht gestuurd

  • kez

    Ik heb twee kinderen met ASS en HB. Dat weten ze zelf wel, en school weet het ook. Iedereen die ze kent eigenlijk. Wij zeggen nooit je bent autistisch, maar altijd je hebt autisme ( naast al dat andere wat je maakt tot wie je bent). Persoonlijk zien wij het autisme helemaal niet als negatief of zwakte. Autisme maakt ze uniek en geeft ze naast moeilijke eigenschappen ( moeilijk in de huidige maatschappij) ook juist heel veel positieve eigenschappen. Bij ons was een diagnose en de bijbehorende hulp wel echt noodzakelijk naarmate ze ouder werden.

  • Moedervanprinses

    Elk kind kun je zo'n test laten doen er komt altijd wel iets uit. Iedereen heeft nl kenmerken van ass of ADHD ofzo. Voor jullie het belangrijkste om te dealen met het gedrag en daar heb je geen stempel voor nodig.(mijn mening). Overigens is autisme zo breed dus wat kun je na de stempel? Hier ook een zeer drukke onrustige dochter (wellicht ADHD, maar niet belangrijk) aan mij de taak om onder andere structuur te bieden en het gaat goed! Goed dat je opvoedtips gaat zoeken, dat kan natuurlijk nooit kwaad. Welk gedrag loop je tegenaan?

  • seonsyain

    Met name uit school ontzettend dwars/boos zijn. Schoenen uitschoppen. Speelgoed afpakken van zijn broertje en weggooien. Grote mond en mij uitschelden. Zulke dingen. Negeren hielp niet en sommige dingen kan ik ook niet negeren. Praten hielp niet. Even rustig op de tablet hielp niet, want dan werd zijn afreageermoment gewoon uitgesteld.

    Daarnaast had hij op een gegeven moment uitspraken als: "Ik denk dat het beter is als ik er niet zou zijn. Niemand heeft mij nodig. "

  • Nog-even!

    Onze zoon is wel met ASS gediagnosticeerd, maar weet dat ook niet. Waarom zouden we hem daarmee belasten? Wij zoeken een weg voor hem. Dat wordt speciaal onderwijs voor hem vanwege de rust die hij nodig heeft. Wel benoemen we soms, als dat nodig is, wat hij moeilijk vindt:" jij vindt een grote klas niet fijn. Daarom mag je naar een school waar een kleine klas is". Dat geeft hem het gevoel dat wij zien waar hij moeite mee heeft. En dat we hem daarbij willen helpen. Ik zie op deze leeftijd ook geen toegevoegde waarde om het label met hem te delen. Ik zie om mij heen veel te vaak dat het label de identiteit wordt en idd dat mensen zich daarachter proberen te verschuilen... Zo jammer... Je bent zoveel meer dan je "zwakke" kant...