Even kort

Ik weet niet hoe het met jullie blogs gaat maar bij mij is het heel irritant om er eentje te schrijven. Steeds als ik op enter druk gaat mijn cursor naar het begin van de zin. Zolang ik aan een stuk door blijf typen is er geen probleem...Anyway met ons gaat het best goed. De kinderarts heeft een maand geleden officieel KMA vastgesteld bij onze jongste en ons leven is een stuk rustiger. Slapen gaat nog niet altijd even goed (3-5 keer wakker) maar hij krijst niet meer ontroostbaar en onnavolgbaar. Hij moet nu echt weer een ritme krijgen waar hij al die maanden niet de kans toe heeeft gekregen om dat fatsoenlijk te ontwikkelen. Denk dat hij nu ongeveer op een ritme van een kind van 6 mnd zit. Hij at namelijk ook slecht. Nu eet hij steeds beter en begint overdag weer regelmatig te slapen en snachts...ja dat komt nog wel hoop ik. Hij wordt a.s. donderdag alweer een jaar!!!! een jaar!!!. Niet normaal zelfs als je je kind bijna 24/7 meemaakt door het vele gehuil gaat een jaar snel voorbij. Met mijn andere kinderen gaat het ook goed. Mijn oudste heeft wel zijn been gebroken vorige week.Heel sneu en het valt hem soms best zwaar. We hoopte gisteren loopgips te krijgen maar de wond was nog onvoldoende genezen om loopgips te krijgen. Ik kom echt een beetje te vaak in ons ziekenhuis...is het niet voor mijzelf dan voor mijn jongste dan wel voor mijn oudste. Het is de tweede keer in iets meer dan een jaar dat hij iets breekt. Dat betekent dat je ook meteen onderzocht wordt als ouders op kindermishandeling. Je weet dat het goed is...maar toch voelt het echt heel erg vervelend. Je zou bijna niet meer durven komen met iets. Hij kwam tussen de spaken...'had je geen jasbeschermers' 'Had je geen stepjes'  'nee en nee' Het is een bakfiets en meestal zit hij erin ipv achterop alleen gingen we nu naar een verjaardag en de bakfiets zat vol. Hij zat wel vaker achterop en het is een heel voorzichtig kind. Maar goed. Het ging mis en hij brak op 2 plekken zijn voet en had een wond waar je maag van omdraait. Ik stond daar te spoelen en terwijl ik mijn gedachten gewoon onder controle had en mijn ding deed voelde ik de misselijkheid opkomen. Gewoon oncontroleerbaar. Ik ging niet van mijn stokje maar het was diezelfde misselijkheid. (ervaring mee) Hij mag helemaal niks en kijkt daarom (veeeel te veeeeeel) tv. Ik heb bungems voor hem gekocht en hij speelt ook veel met klei en kleurtjes maar dat houdt voor een kind van 4 ook wel op na 20 min. Hopen dat hij over een week wel loopgips mag. Gister hadden we een taart gebakken als troost. Met onze kleine dame gaat het goed. Die heeft eigenlijk nooit wat terwijl je die het meest in de gaten moet houden (zou zo de straat op lopen. stopt dingen in de wc , wasmachine inpakken met weet ik niet wat, kleurt op de vloer en ga zo maar ff door) Het is een heerlijke meid. Ze palmt iedereen in met haar voorkomen en haar geklets. Gister was de loodgieter er. 'ben jij een opa?'  'Ja ik ben een opa' ' oh, opa wil je mij even uit de stoel halen?' 'Opa mag ik ook kijken?' Die man vond het prachtig. Of als mijn man staat te plassen staat ze erbij 'Goed zooooo. knap van jou!!' Soms loopt ze rond  danzingt ze dr naam +achternaam 'wat heb jij gedaan?' blijkbaar zeg ik dat teveel hahaha. Komt omdat er ook wel altijd iets is haha als je haar ff 5 min allleen laat is er iets gebeurd. Ik schreeuw nooit tegen dr dus het is altijd wel een normale toon die ze gebruikt in haar 'liedje' .  Laatst riep ze rond te stampen 'America first! America first!' Ik had dat filmpje van lubach gekeken XD.

Zo voegen ze allemaal hun eigen ding toe aan de dynamiek van ons gezin. Heerlijk! Hoop dat we er over een poosje weer eentje mogen toevoegen maar als het even kan zou ik graag eerst enigzins normaal slapen... enigzins zei ik he:p