Ze is overleden
Sommige van jullie kunnen zich wellicht mn vragen en blog herinneren over
onze vrienden die een gehandicapt kindje verwachten. Ze is vanmorgen geboren en net overleden.
Ze was ontzettend zwak maar rustig ingeslapen. Vreselijk.. kan alleen maar huilen en het is niet eens mijn kind.
De gedachten dat onze vrienden straks alles op moeten bergen, rouwkaartjes uitzoeken, hun kindje in een kistje moeten leggen.
Mn kussen is nat van tranen. Alles lijkt nu even onbelangrijk, ongepast. Het is tijd om te rouwen en te huilen.
Mn man verwerkt het anders die zit foto's te bewerken van ons gezinsuitje gister...
God heeft haar al thuis gehaald. Daar ontvangt ze meer liefde dan wij haar hier op aarde kunnen geven. Maar toch, wat hadden we dat graag gedaan.
Naar verjaarsvisite gegaan, kadootjes voor dr geboorte gekocht, dr moeder geleerd hoe ze haar in de
Draagdoek kon dragen. Nu is het wachten op de rouwdienst
Vreselijk. Ik typ dit met Mn eigen dochter, slapend, op
schoot. Ze heeft last vd warmte. Wie ben ik dan dat ik wel een gezond kind heb en niet eentje maar wel 4. Dankbaar...dat ben ik. Maar wel verdrietig nu.
reacties (0)