De laatste loodjes wegen even te zwaar

Ondertusssen zijn we alweer een goede 34 weken zwanger. Zo hard als ik genoot bij de zwangerschap van mijn zoontje, doe ik dit nu dus niet. Ik voel mij hier zo schuldig om. Deze zwangerschap is zowel fysiek als mentaal een pak zwaarder als bij J. Bij hem had ik wel last van bekkeninstabiliteit en ook  van de langdurige misselijkheid, toch kon ik dit bij hem veel beter relativeren als nu. Deze zwangerschap ben ik meer dan 20 weken misselijk geweest, nog voor de misselijkheid gedaan was kwam de bekkeninstabiliteit weer opzetten. Ik voel mij nog steeds energieloos en heb daar al de hele zwangerschap last van. Bij de laatste controles vonden ze mijn bloeddruk weer niet goed en moet dit dus weer extra in de gaten gehouden worden. Bij J. was ik al overtijd toen mijn bloeddruk raar begon te doen maar nu moet ik toch nog een paar weekjes volhouden. Heb ook het verbod gekregen om J. nog te pakken om te voorkomen dat ik nog meer last van alles ga krijgen en de bevalling in gang ga zetten doordat ik al enkele weken voorweeën heb die toch wel al regelmatig durven te komen waardoor mijn baarmoederhals ook weer wat korter geworden is. Nu zit de dochter ook al enkele dagen serieus te duwen beneden, heb ik last van hoofdpijn en voel ik mij echt niet goed. Waardoor ik schrik heb dat dinsdag op controle gezegd gaat worden dat ze toch beter nu al komt. 

Het is zo'n dubbel gevoel allemaal. Ik zie onze kleine meid al zo graag, maar voel mij zo schuldig over hoe ik mij voel bij deze zwangerschap. Ik geniet echt wel van haar bewegingen, maar ik ben gewoon op. Toch wil ik echt nog een paar weken haar bij mij kunnen houden zodat ze de beste start kan krijgen die er is. En dan gewoon kunnen knuffelen met mijn kleine meid en mijn grote man weer zelf goed kunnen pakken en terug deftig met hem kunnen spelen. Want naar hem is het schuldgevoel er ook, door de dikke buik kan mama niet alles meer meedoen wat hij graag zou doen en het begint mij echt op te breken. 

Ben blij dat ik het even van mij af heb kunnen schrijven, ook al is het een grote klaagblog geworden. Ik moest het toch eventjes kunnen vertellen.

Hopelijk voel ik mij de laatste weekjes van deze zwangerschap wat positiever, zodat ik toch nog een fijn gevoel overhoud aan deze zwangerschap.

Liefs