Alleen gaan wonen
Ik ben gisteren met mijn dochter gaan kijken naar een appartementtje voor haar en gelijk getekend want het stond haar direkt aan.
Ook is het nog dicht bij haar werk.Dus al goed bij haar.
Nu verhuist zij al de 15 september en mijn maag begint te knagen.
Ik zal haar nu voorgoed kwijt zijn.
Ik had gisteren nog eens gaan kijken in haar kamer toen ze er niet was en ik kreeg het moeilijk toen ik rond keek en kreeg gelijk de tranen in men ogen.
Je hebt je kind 21 jaar bij jou mogen houden en nu gaat ze alleen gaan wonen.
Het zal zo leeg zijn.Ik zal het missen,haar zagingen,maar ook de leute om samen in de zetel te zitten en aan de ontbijttafel.
Pf,ik ga het missen.
Toen mijn zoon alleen ging wonen had ik dat ook zo een beetje,maar ik had de troost dat ik men dochter nog bij me had en nu gaat ze dan ook weg.
Nu ik weet het leven gaat verder,maar het doet wel pijn om je kinderen te zien weg gaan.
Ik heb het dan ook moeilijk omdat ik niet zwanger geraak.
Ik ben dan ook nog nerveus, omdat ik achter mijn uitslag moet den 4 de september voor men eileiders.
Ach ja,we zien wel.
Nu ik wilde het eventjes kwijt,hoe het voelt om je kind te zien vertrekken na 21 jaar bij mij te mogen hebben.
De groetjes Skally
reacties (0)