Zwaar drieletterwoord

Het is al een tijdje stil op het blog front van mijn kant. Met m'n kindjes gaat alles al een tijdlang eigenlijk gewoon heel goed. Beiden ontwikkelen zich volop en beiden hebben ze inmiddels weer een hoop geleerd. Voor Zoey begint het nieuwe schooljaar alweer bijna. Ze is er aan toe en ik ook haha. Ravi gaat als een speer, die leert elke dag nieuwe dingen en is zoooo lekker aan het kletsen. Geen losse woordjes meer maar steeds meer in heuse zinnetjes. Zo fijn om eindelijk echt met hem te kunnen communiceren. Zoey kan inmiddels fietsen zonder zijwieltjes, heeft ze binnen een dag of 2 geleerd. Nog geen een keer gevallen dus we zijn apetrots.

Maar tja, net als je denkt dat alles lekker gaat..............krijg je te horen dat je je baan kwijt bent. En ja ik weet dat ik niet de enige ben en dat er met mij velen in dit schuitje zitten. Maar het voelt zo ongelovelijk ***. Ik raak in paniek als ik aan de toekomst denk en het lukt me nog niet om positief te denken. Ik ben al bijna 40! Wie wil mij nu nog? Per 1 november stopt het hier gewoon voor mij. Heb de kinderopvang opgezegd want dat kunnen we niet betalen als mijn inkomen ineens met zo'n klap achteruit gaat. Vind dat vreselijk voor Ravi, hij heeft het zo naar zijn zin daar. Zoey kan in ieder geval nog met klasgenootjes afspreken enzo, maar Ravi niet. Geen sinterklaasfeest voor hem dit jaar net nu hij het allemaal begint te begrijpen. Is natuurlijk maar een kleinigheidje, maar Zoey heeft dat allemaal WEL gehad toen ze op het KDV zat en nu door mijn toedoen krijgt hij dat niet, voel ik me heel schuldig over. En laten we eerlijk zijn, minder geld betekend minder kunnen uitgeven. En wie gaan daar de dupe van worden? Juist, mijn kinderen. Geen uitjes meer, niet maar zomaar een weekendje weg naar centerparcs, geen merkkleertjes meer, geen speelgoed, niet zomaar even ergens een broodje of ijsje eten, allemaal dingen waar we op moeten gaan bezuinigen. En dan dat continue thuiszitten. Ik kan daar zo slecht tegen, fulltime thuis met niets te doen. Met alle goedbedoelde adviezen en tips waar ik me alleen maar aan irriteer. Krijg je te horen 'als je maar echt wilt werken vind je altijd wel een baan'............ Ja tuuuurlijk! Of: dan neem je toch LEKKER een schoonmaakbaantje.... Vooropgesteld dat ik er geen enkel probleem mee zou hebben om dat te doen.........het KAN gewoon niet. Dat verdient minder dan een WW uitkering dus doe ik mezelf en m'n gezin nog meer tekort. Laat staan als je daarna weer zonder werk komt te zitten, dan is je uitkering nog lager. Mensen denken ZO NIET NA voor ze wat zeggen. Voel me enorm afgedankt op dit moment. Heb de afgelopen jaren me volledig ingezet voor dit bedrijf en in de laatste paar maanden getracht mezelf echt op de kaart te zetten door meer te doen dan me gevraagd werd, door harder te werken dan een ander. Maar ja, crisis neemt bezuinigiingen met zich mee en helaas ben ik nu wegbezuinigd.