Voor mijn kleine meid

Dag kleine meid,

ik dacht eerst, ik zal alles wel onthouden, maar ik merk nu dat ik al veel weer vergeten ben. Jammer dat de tijd vliegt. Hoewel ik ervan geniet dat je steeds meer en meer kan, vind ik het soms jammer dat je zelfstandiger wordt. Je bent nog wel maar 7 maand, maar toch.
Al heel jong wilde je tot zit opgetrokken worden, volgens sommige veel te snel, maar niet voor ons. Je hebt je eigen willetje en je bent een sterke meid.Niet veel later zette je dan zelf je voeten en stond je recht, ook weer veel commentaar. Dus toch maar even gaan checken bij de kiné en ja hoor, het was geen probleem, zolang we je niet verplichtte. Dat deden we ook nooit. Sinds 4 weken zit je volledig alleen, het lijkt zo simpel, want ik zit al bijna 30 jaar alleen. Maar voor jouw een hele mijlpaal. Je trekt je recht aan een broek, aan een mouw en soms boem pattat de grond op. Je eet onze zetels op, wat daar zo lekker aan is, snap ik niet en als het kan, dan steek je ook nog eens mijn sloefen in je mond.   Kruipen zal niet lang meer duren, dus ik zal mijn loopschoenen maar aantrekken.
Je drijft je wil door... je kan krijsen als het je zin niet is...en wij houden vol :laugh. Maar langs de andere kant...respect dochter :tongue. Ik ben trots op je