Mijn half krabje

Ik denk dat de rust voor goed gedaan is, mijn kleine meid beweegt zich door de kamer. Het is een mengelmoes van een krabgang en echt kruipen. Ik ben zo trots, maar bang tegelijkertijd. Ik heb er altijd op staan wachten en nu pas valt mijne frang dat ze al zo groot wordt. Ze staat overal aan recht, muren, kasten, stoelen, tafels en als ze dan rechtstaat, dan laat ze los. Tja met al een paar builen als gevolg. Als ik naar haar kijk, denk ik altijd aan "grote beer, kleine beer. De mama zegt daar op het einde: Maar je mag best nog even klein zijn, je bent goed zoals je bent.

kusjes mama