Ronde 9 en nog steeds niets. Zelfs mijn ei is nergens te bespeuren.
Geen idee of ie al geweest is of niet. Raar, want normaal gezien loop ik krom op de dagen voor mijn eisprong en nu voel ik niets.
Het begint door te wegen, onzekerheid…heb ik hem gemist, moet ie nog komen of was het weer een windei.
Ik heb al een kindje, das waar…een klein draakje maar het mijn kindje. Een kindje dat ik
kan koesteren en liefhebben. Een kindje dat ik kan troosten als ze verdrietig is. Een kindje waarvoor ik mama kan zijn.
Ik weet nog hoe ik commentaar gaf op mensen die er door zaten omdat ze geen 2de of 3de kindje konden krijgen of omdat het lang op zich liet wachten.
Wat zeur je nu…je hebt er toch al 1 of 2? Kom zeg…
Maar nu, nu weet ik en besef ik dat het even pijnlijk blijft.
Ik heb het even nodig, mensen die me oppeppen en me zeggen…ik begrijp je en niet zeggen, kom op…het komt wel goed!
reacties (0)